Ars poetica

Solaris

Chcę uchwycić tę chwilę
Która nieubłaganie odpływa
Chcę oddać kolor słońca
Cień Twój miękki na ścianie
Kwiatu łodyżkę zieloną
Co się tu ku nam pochyla
Twój głos, spojrzenie, Twój uśmiech
Blednący w mojej pamięci
Ptaka śpiew przedwieczorny
Brzmiący w pachnącym powietrzu
Chwilę - jej barwę, nastrój i ton
Wymykającą się jak mokry kamyk
Jak łza ze smutku za przemijaniem

Żadne słowa nie opiszą
Żadne pióro nie obejmie jej całej
Żaden głos nie wyśpiewa jej piękna

Nie potrafię złapać jej w sieć ze słów
Tylko zatrzymać na dłużej- w pamięci
Ale bez subtelnych szczegółów
Półcieni, lśnień, odcieni światła
I to co mogę opisać - jest tutaj
Więc piszę te słowa, byś wiedział...
Atramentu kreską nieokiełznaną
Co wymyka się cienką strużką
Byś mógł przeczytać te słowa.

memento

Zbyt arogancki jak dla mnie;] Bądź konsekwentny w interpunkcji. ""Twój głos, spojrzenie, Twój uśmiech" Nie wiem czemu ale po przeczytaniu tego poczułem się "gorszy". Co to jest "smutek za przemijaniem?". "byś wiedział...", "Byś mógł przeczytać te słowa." A te słowa sprawiły, że poczułem się jak gów... Może to tylko moje osobiste odczucie jak zawsze:P