Do Córki Lucyfera

memento

Za każdym razem gdy patrzę jak umierasz
Codziennie gdy spoglądam w twe zimne oczy
Stoję nieruchomo patrząc jak wybierasz
Czekam aż wieczny sen i mnie zamroczy

Po prostu siedzę w swoim różanym ogrodzie
Zastanawiając się czy za sobą mnie pociągniesz
Czy Bóg którego nie znam stanie na przeszkodzie
Ty jedna dzień skrócisz a noc rozciągniesz

Z kulami w rękach wyruszyła propaganda miłości
Bez takich jak Ja, opóźniających marsz ku końcowi
Zbierająca po drodze ludzi dążących do nicości
Pośród wybuchów bomb poddaje się losowi

Chwyć mnie mocno za serce i pociągnij w piekło
Nie potrafię żyć, gdy zamieniają prawdę na mennice
Ściśnij mocno jednak czule, tutaj wkrótce by pękło
Wśród tych co koło krzyża stawiają szubienice