Kryzys wieku średniego

autorka

Załamała się populacja wieku średniego
A przecież mówią że siła tkwi w młodych
Nie wiadomo co robić roku ostatniego
Przed ostatnim dniem naszego zgonu

Nie łamcie się wy starsi którzy tu mieszkacie
Bo to dla was my młodzi żyjemy na tym globie
Wędrując z kąta w kąt odnajdujemy wsparcie
Czerpiemy nauki by zbliżać się ku sobie

Jeśli polegniecie nam zbyt wcześnie
Kogo błędy przyjdzie nam naprawiać?
Dla kogo słońce będzie świecić jaśniej?
Kto nam będzie życia cel nadawać?

Żyjcie puki wam żyć jest dane
Umierajcie gdy umierać wam przyjdzie
Ja przyłożę kwiat do waszej rany
Gdy wam śmierć naprzeciw wyjdzie

Gdyby każdy kwiat położył
To po śmierci
Każdy właścicielem kwiaciarni mógłby zostać
Gdyby nikt kwiatów u waszych stóp nie złożył
To po śmierci
Każdy znaczył by nie więcej niż kosztuje róża

memento

barokowa składnia żeby rymy wyszły... "Wędrując z kąta w kąt odnajdujemy wsparcie" nie rozumiem tego wersu w kontekście zwrotki. Z 3 zwrotki wynika, że starsi żyją po to żeby młodsi mogli być od kogoś lepsi. O co chodzi z tą raną?? Później już jest o kwiatach położonych u stóp. To z kwiaciarnią hmm dziwne

autorka

"Nie łamcie się wy starsi którzy tu mieszkacie
Bo to dla was my młodzi żyjemy na tym globie
Wędrując z kąta w kąt odnajdujemy wsparcie
Czerpiemy nauki by zbliżać się ku sobie"
->młodzi żyja dla starszych w sensie dzieki nim bo bez nich by ich nie bylo.No i mlodzi ludzie jak bladza w zyciu (wedruja z kata w kat) poszukuja pomocy i wlasnie odnajduja ja wsrod starszych (odnajdujemy wsparcie).
A z ta rana chodzi o to zeby starsi ludzie umierali wtedy kiedy przyjdzie ich czas a jak juz ten czas przyjdzie to w momencie smierci polzoe wkait wlasnie u ich stop, na grobie, czyli na ranie.

Gabryśka

A jaki jest ich czas?

I "puki" pisze się przez 'ó'.