Ona

memento

Ona jest ubrana w moje wiersze
Jedyna która je rozumie
Przechadza się po rynku
Wprawiając ludzi w osłupienie
A tak bardzo chce wrócić do domu
I zasnąć przy mnie

A ja nie śpię
Trzęse się z zimna i ze strachu w ciemnościach

Ona kocha mnie
Wyrywa moją duszę spod skóry
Całuje moje nagie ciało
Widziałem już ją w gorszym stanie
Ale teraz coś odarło ją za z marzeń
poszarpało sukienkę
Ona jest jedyną miłością mojego życia!

Jestem jej niewolnikiem
Ona nie istnieje
Ale sprawia że potrafię żyć

Sorinn

... ... ...
O_O <-- Moja mina w tej chwili...
... ... ...

Dobra *otrząsa się* potrafisz działać na wyobraźnię, naprawdę... Zwłaszcza te ostatnie wersy mi się spodobały. Albo jej opis - mogłam ją nawet zauważyć, w różnych barwach... ciebie nawet widziałam w tym wierszu, grałeś pewną część, w której wprowadzałeś troszeczkę cienia.
Nie wiem, jak się łączy słońce i cień, ale wiem jedno. Bardzo ładne wiersze piszesz Wink

Yan

Wiesz jak się łączy ze sobą słońce i cień ? Wyobraź sobie sytuację, idziesz sobie przez park, piękny dzionek, słonko świeci, ptaszki ćwierkają i nagle dzwoni Ci komórka. Odbierasz, dzwoni Twoja mama, żebyś natychmiast wracała do domu, bo ojcu coś się stało... Wtedy właśnie mimo słońca wszystko, ale to wszystko pokrywa się cieniem. Nigdy w życiu bym Ci czegoś takiego nie życzył, nikomu bym tego nie życzył, ale masz przykład już.

kelk

świetny. A końcówka to już boska poprostu.