Zbawienie dla Candy Sweet

marcin jerzy moneta

z wikipedii Smile

W języku polskim rzeczowniki według kategorii desygnatów przyjęło się dzielić na:

* abstrakcyjne – określają desygnaty nieuchwytne zmysłami: uczucia, spostrzeżenia, pojęcia, różnego typu uogólnienia, nazwy cech i czynności, oddzielone od konkretnego przypadku ich zaistnienia w rzeczywistości, np.: pranie (w sensie ogólnym, nie jako np.: rzeczy wyprane dziś przez mnie), myśl, tęsknota, błękit, kształt;
* zmysłowe (konkretne) – należą do nich rzeczowniki określające wszystkie zjawiska i przedmioty rozpoznawane przez człowieka przy użyciu zmysłów, np.: dom, pies, cień, szum, zapach. Rzeczowniki te można podzielić na:
o nieżywotne, np.: kosz, piernik, szpilka. Gramatyka do rzeczowników nieżywotnych zalicza także nazwy roślin, np.: żonkil, lipa;
o żywotne, (np.: sznaucer, Murzyn, radomianin, człowiek, owad). Wyodrębniamy wśród nich:
+ osobowe – nazwy ludzi, rozróżnić tu można rzeczowniki męskie (męskoosobowe), np.: ojciec, lekarz, student i niemęskoosobowe, które obejmują rzeczowniki w rodzaju żeńskim i nijakim, np.: matka, córka, dziecko;
+ nieosobowe – nazwy zwierząt, np.: hipopotam, zebra.

memento

Akurat to co wkleiłeś nie ma nic do rzeczy, ale w ogólnym rozrachunku masz rację. Myślałem, że zechcesz prowadzić dyskusję na poziomie ontologicznym, a nie językowym. Nie wiem skąd u mnie to założenie.

marcin jerzy moneta

być może nowym przyczynkiem do dyskusji będzie mój kolejny tekst który wkleiłem.
z racji piątkowego wieczoru nie mam siły na deliberowanie o generaliach. przyjmijmy umownie, że jestem wyznawcą fenomenologii.

memento

Spoko pogadamy w debatach jak i Ja nabiorę sił! Od tego one są, od tego są one;]