Forum Pisarskie podziemie Strona Główna
->
Książki
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Sprawy Administracyjne
----------------
Sprawy Administracyjne
Informator Kulturalny
Dekalog Użytkownika
Przedstaw się
Epika
Liryka
Dramat
Wydarzenia
Rozrywka
To już było
Fora
Różności
Nasza twórczość
----------------
Wiersze
Książki
Opowiadania
Dramat
Publicystyka
Inne
Archiwum
Twórczość Wydana
----------------
Poezja
Proza
Dramat
Debaty
----------------
"Poetae nascuntur, oratores fiunt"
"Laus alit artes"
"Parcere personis, dicere de vitiis"
"De omnibus dubitandum est"
Ogólne
----------------
Hyde park
Linkownia
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>DSM-IV</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Pon 18:54, 15 Paź 2012<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">docelowo ma to być opowieść umiejscowiona w latach 30 XX wieku w steampunkowym bytomiu, co z tekstu nie wynika, ale to tylko mały wycinek, dziekuję za recke alo xD</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>siso</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Sob 20:24, 13 Paź 2012<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Brutalne dość i wulgarne. Ale pewnie takie ma być. Kolejna wizja świata opanowanego przez potwory, w którym to nurza się główny bohater - wielce nieświęty osobnik rozwalający młode (i starsze pewnie też) wampirzątka. <br /> <br />Może to być pewnie niezłe, o ile uda Ci się: <br />- zachować dynamikę akcji z jednoczesnym uniknięciem niejasności przyporządkowania poszczególnych akcji i wypowiedzi do postaci na scenie; czytelnik nie zawsze chce domyślać się kto wykonał daną czynność, kto wygłosił kwestię; <br />- uniknąć banałów; <br />- dostarczyć tajemnicę (lub tajemnice) na odpowiednim poziomie; <br />- uniknąć powielania utartych schematów.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>DSM-IV</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 1:12, 10 Paź 2012<span class="gen"> </span> Temat postu: Lynch</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">alo, jestem tu nowy i witam wszystkich serdecznie xD <br /> <br />przedstawiam wam krótki fragment powieści, nad którą pracuję, w zasadzie sam jej początek. miłego czytania, I hope. <br /> <br /> <br /> <br />1. <br /> Postanowił zabić tu i teraz. <br /> Do tego w zasadzie sprowadzało się jego życie: zabijać i nie dać się zabić. Klisza. Żył w kliszy. Kiedyś się tym martwił, lecz kiedyś odeszło już dawno, zastąpione dniem dzisiejszym, a dziś była niedziela, dzień pański, czy raczej dzień sądu. <br /> Tu i teraz. <br /> Alejka jest wąska i, och, pełna cieni. Tych dwoje naprzeciw wcale go nie widzi. On, stary, dostojny w cylindrze i fraku. Ona, najwyżej dwunastolatka z buzią jak świeże ciasto. Sukienkę ma w kolorze bzu, w ciemności tak granatową, że niemal czarną. <br /> Wygrawerował to sobie w pamięci. <br /> — Jak się nazywasz? — spytał starzec głosem Świętego Mikołaja. — Powiedz mi skarbie. <br /> Stanęła na palcach szepcząc mu do ucha. Włochate dłonie zjechały z pleców na pośladki. Zachichotała i rozległo się mlaskanie, kiedy zlepili się ustami. <br /> — Od teraz jesteś Mimi, rozumiesz? <br /> Skinęła głową. Bajkowy obrazek, o ile ktoś lubi straszne bajki: główka podrygująca na wiotkiej szyi, szybki oddech, spojrzenie zalotne, mówiące: już dobrze tatku. Kącikiem ust spłynęła jej ślina, którą zlizał łapczywie. <br /> Łowca przeładował Winchestera. <br /> W wilgotnej ciszy zabrzmiało głośne klaśnięcie, a potem wyszedł z ukrycia. Dwie głowy naraz odwróciły się ku niemu. Starzec nieco zdziwiony uśmiechnął się szeroko. <br /> — Spokojnie kowboju, poczekaj na swoją kolej. <br /> Broń wypaliła z hukiem trafiając dziewczynkę w twarz. Pocisk rozszarpał jej szczękę i krtań. Bryzgając krwią upadła na chodnik pośród śmieci. Starzec wrzasnął histerycznie. <br /> — Zamknij mordę! <br /> Ucichł natychmiast. Cylinder mu się przekrzywił na głowie i zleciał. Łowca rozgniótł go podchodząc bliżej. Niosła się za nim smuga dymu jak z papierosa. <br /> — Nie zabijaj mnie — wychrypiał unosząc ręce do góry. — Proszę, mam wnuki w jej wieku. <br /> Przyłożył mu lufę do skroni. <br /> — Potrafię zrozumieć ją i chorobę, która ją trawi. Ale nigdy nie zrozumiem ścierw takich jak ty. <br /> Wtedy dziewczynka otworzyła oczy. <br /> Starzec zaniemówił, dosłownie go zatkało. Dziewczynka zmarszczyła brwi, usiadła. Łowca kopnął ją w mostek i przydeptał nogą. <br /> — Przykro mi — powiedział wsuwając broń między resztki jej ust. W błysku eksplozji na moment zalśniły drugie szczęki, ukryte w głębi gardła. Wyjął broń z tej kostno—mięsnej kaszy i przyłożył do maleńkiej piersi. Przestrzelił oba serca. <br /> Starzec mamrotał do siebie wzywając Boga, zastępy anielskie czy co tam jeszcze przyszło mu na myśl. Nagle spojrzał na Łowcę przenikliwym wzrokiem oświeconego wariata. <br /> — Jesteś Łowcą Królewskim — powiedział. — Ale to oznacza, że… że ona była… <br /> Łowca przeładował broń patrząc z ukosa. <br /> — Wypierdalaj stąd. <br /> — Każdy ma jakieś potrzeby — odparł staruch niewinnie, a potem się uśmiechnął widząc jego minę. — Och pełno ich teraz, kto się tym martwi? Wczoraj widziałem w gazecie zdjęcia pewnego magnata z dziewczyną niespełna trzynastoletnią. Może ci się to wydać okrutne, mój panie, lecz spełniam w ten sposób swój obywatelski obowiązek, pomagam tym dzieciom, zabieram je do siebie, myję i karmię. <br /> Łowca zapalił papierosa i przez chwilę zaciągał się w milczeniu. <br /> — A potem je pierdolisz. <br /> — Nie nazwałbym tego w ten sposób. <br /> — Pierdolisz je, a potem odsyłasz z powrotem na ulicę — stwierdził. — Jesteś prawdziwym filantropem. <br /> Starzec uśmiechnął się krzywo. <br /> — Zaskakujące słowa u kogoś, kto właśnie zastrzelił dziecko. <br /> Poprawił frak z żalem spoglądając na maleńkie, okrwawione truchło. Cóż za szkoda, mówiło to spojrzenie. Niepowetowana strata. <br /> — Daj spokój, Łowco. Nie była nawet człowiekiem. <br /> Dłoń wystrzeliła z ciemności jak kobra i chwyciła go za gardło. Wyrżnął łbem o ścianę, aż popluł się cały i zaczął wyć. Poczuł smak metalu, spróbował krzyknąć, a wtedy lufa wpadła mu w usta. <br /> — Smakuje ci nadal? <br /> — Dość już, Lynch. Puść go. <br /> Obrócił się powoli, dygocąc z furii. Z półmroku wyszedł młody, jasnowłosy inspektor policji w mundurze i płaszczu. Oficerki mu lśniły jak kocie ślepia. <br /> — Chyba żartujesz. <br /> — Formalnie nie popełnił przestępstwa. Formalnie wcale nas tu nie ma. To wszystko mu się śniło kiedy się onanizował w łazience, rozumiesz? <br /> Lynch uśmiechnął się posępnie i usłuchał. Starzec padł na ziemię z trudem łapiąc oddech. Przez chwilę daremnie poruszał ustami jakby się zadławił orzeszkiem pistacjowym. <br /> — Panie władzo — wycharczał wreszcie. — Panie władzo, dzięki Bogu, ten mężczyzna, on… <br /> Lynch podniósł go grzecznie i trzasnął pięścią w nos. <br /> — Strasznie się w tej łazience potłukłeś — wyjaśnił tonem towarzyskiej rozmowy. Odnalazł jego skurczone między nogami krocze. Pomyślał o zgniłych, przejrzałych owocach, o robaczywych jabłkach i czereśniach z larwami w środku, a potem brutalnie zacisnął pięść. <br /> — Do tego za mocno walisz konia. <br /> Starzec zgiął się w pół wyjąc jak szaleniec. Pchnął go na chodnik, obok dziewczynki gdzie i tak pragnął spocząć. <br /> — Mogłeś sobie darować — powiedział inspektor. <br /> — Nie mogłem, Kozyra. <br /> Przez chwilę mierzyli się wzrokiem. <br /> — I co, aresztujesz mnie? <br /> — Nie słuchałeś — wyjaśnił czarującym głosem. — Wcale cię tu nie ma. Ani mnie, ani jej, ani jego. Nie ma tu nas i nigdy nie było. Pomyśl, że to sen. Za chwilę obudzisz się w zupełnie innym miejscu, na przykład w Sanatorium pod Klepsydrą. <br /> — W takim razie mam naprawdę popieprzone sny. <br /> — Jak wszyscy w tym biznesie. <br /> Kozyra rozpiął płaszcz i wyjął z kieszeni grubą, tekturową kopertę. Rzucił ją Lynchowi wprawnym ruchem bejzbolisty. <br /> — Ale czemu dziecko? <br /> Przesłał mu uśmiech niewiele cieplejszy od trupa. <br /> — A czemu róże więdną? <br /> Lynch spojrzał na mężczyznę wijącego się na chodniku, na tego starego, złamanego capa z krwawą miazgą w miejscu krocza i poczuł obrzydzenie do własnej rasy. Pieprzona alejka, pomyślał, ta pieprzona alejka. Otwarte gardło rynsztoka. <br /> — Do zobaczenia, Lynch. <br /> Odwrócił się i rozpłynął w mroku.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2002 phpBB Group, Theme by GhostNr1
Regulamin
