Forum Pisarskie podziemie Strona Główna
->
Opowiadania
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Sprawy Administracyjne
----------------
Sprawy Administracyjne
Informator Kulturalny
Dekalog Użytkownika
Przedstaw się
Epika
Liryka
Dramat
Wydarzenia
Rozrywka
To już było
Fora
Różności
Nasza twórczość
----------------
Wiersze
Książki
Opowiadania
Dramat
Publicystyka
Inne
Archiwum
Twórczość Wydana
----------------
Poezja
Proza
Dramat
Debaty
----------------
"Poetae nascuntur, oratores fiunt"
"Laus alit artes"
"Parcere personis, dicere de vitiis"
"De omnibus dubitandum est"
Ogólne
----------------
Hyde park
Linkownia
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>OSA</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Sob 17:51, 11 Maj 2013<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Spoko. Przekaz jest, ale jakiś taki... (mnie nie satysfakcjonuje). Rzuć coś jeszcze, jeśli masz ochotę.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Alchemiczka</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Sob 14:25, 13 Paź 2012<span class="gen"> </span> Temat postu: Jesienne liście - Story Of A Lonely Guy, część pierwsza</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Odkąd pamiętam, jedyne czego mi nigdy nie brakowało, były piegi. <br />Zawsze obsypywały moją twarz w strasznych ilościach i zresztą nie tylko nią - na plecach i karku też można było się z łatwością ich doszukać. <br />Odkąd pamiętam, nigdy nie cierpiałem także na brak samotności. <br />Ludzie uważali mnie za zwyczajnego idiotę, niedojdę mamroczącą coś niewyraźnie pod swoim krzywym nosem ( pamiątka po bójce w gimnazjum ; poszło mianowicie o <br />dziewczynę, która podobała się szefowi szkolnej inkwizycji. Całkiem niepotrzebnie się zresztą zdradziłem ze swoją sympatią do niej, ale tacy potrafią wszystko z człowieka wycisnąć) <br /> swoje kretyńskie wyobrażenia, kiedy na polskim byli omawiani ,,Krzyżacy". Polonista szalenie zainteresowany tym co działo się w moim umyśle i duszy, wyrwał mnie <br />do klasycznego ,,ostatniego zdania". Zamiast udzielić konkretnej odpowiedzi, wyrecytowałem strzępek wiersza ,,Mokra Ofelia", nad którym właśnie dumałem. Dumałem, jak można tak pięknie i tkliwie pisać o tym co takie delikatne i kruche... <br />Zbaranienie klasy nie trwało długo. Za to ich docinki zajęły dość sporo czasu i doprowadziły do tego, że nauczyciel postawił nas przed faktem dokonanym. Następnego dnia odbyła się koszmarna kartkówka, która podzieliła klasę między jedynki a dwójki, względnie tróje i jedną, jedyną czwórkę. <br />Moją czwórkę. <br />Wtedy stało się jasne, że na przyjazne stosunki nie mam co już liczyć, wszyscy bowiem zaczęli mnie szczerze nienawidzić, a co więcej podejrzewać o jakieś tajemnicze układy z polonistą. <br />Muszę przyznać, że bardzo się postarali uprzykrzyć mi żywot i mogłem zawsze liczyć na ich kreatywność. W każdej szkole podejmowali mnie coraz to wymyślniejszymi metodami uświadomienia mi, że jestem śmieciem. <br />A ja po prostu od zawsze miałem marzenia. Marzenia i wyobraźnię. I tylko tym żyłem. <br />Dlatego kiedy polonista z mojego pierwszego liceum poprosił mnie, abym został raz po lekcji, a potem spytał się, czy chciałbym chodzić na spotkania kółka poetyckiego, nie zastanawiałem się długo. Uważałem jednak, że poezja nie potrzebowała takiej skazy, jaką były idiotyczne komentarze kumpli z klasy. Nauczyciel uśmiechnął się jedynie, powiedział, że kółko odbywa się w czwartki o siedemnastej. <br />I wyszedł, a ja razem z nim. <br />Dopiero na pierwszym spotkaniu zrozumiałem, czemu się wtedy uśmiechał. <br />Oprócz mnie przyszły zaledwie trzy osoby, z tego dwie z klasy maturalnej. I wsio. <br />Z jednej strony niezaprzeczalnie mi ulżyło, a drugiej poczułem się… urażony? Wściekły? Smutny? W każdym razie, coś tam w środku mnie zabolało, że wiersze tak naprawdę mało kogo obchodzą i fascynują. Mną wstrząsnęły do głębi, pozwalały codziennie rodzić się na nowo i być niepowtarzalnie wyjątkowym. <br />Czwartki o siedemnastej stały się niezaprzeczalnie miodem dla mojego ciała i duszy. Przynosiły wspaniałe ukojenie, sprawiały, że rany zadane głupotą i obojętnością ludzi goiły się znacznie szybciej. <br />Czasami zdarzało się, że kiedy inni już wychodzili, ja zostawałem z nauczycielem i dyskutowałem z nim na temat Słowackiego, Mickiewicza, Staffa, najdroższej pani Poświatowskiej, najzacieklej to szło nam o Norwida, coś wspaniałego… Wszystko we mnie wrzało, rwało się do walki i tak właśnie zacięcie broniłem swoich racji, nieraz mocno obrywając. <br />Z czasem sam zacząłem tworzyć poezję. <br />Pamiętam, że nie sypiałem wtedy zbyt dobrze. Zdarzało się nawet, iż zarywałem kilka nocy z rzędu, bo pustka rodząca się gdzieś w środku mnie, nie pozwalała mi zasnąć. Musiałem nabazgrać swoim pokracznym pismem choć garstkę słów, aby moja dusza zaznała jako takiego spokoju. <br />Nie najlepiej przedstawiała się również kwestia posiłków, momentami nauki, a zdecydowanie najgorzej – wyglądu. <br />Zwyczajnie odstraszałem ludzi. Urocze wory pod oczami, tłuste strąki włosów opadające na pryszczate czoło oraz specyficzny odór przypisany specjalnie dla ludzi, dla których termin ,,mydło” jest chwilami obcy. <br />Mimo wszystko, opłaciło się. <br />Pewnej nocy zerwałem się z rozdzierającym krzykiem z brudnego dywanu. <br />Napisałem swój pierwszy wiersz. <br />Miałem wtedy szaleńczą ochotę wybiec na balkon, wykrzyczeć, że świat jest piękny ( i obudzić przy okazji sąsiadów), że chcę oddać Stwórcy wszystko co boskie, skoczyć w odruchu radości z trzeciego piętra i najprawdopodobniej pogruchotać sobie kości. <br />Wyszedłem jedynie na balkon i jeszcze dość długo stałem, opatulony chłodem wrześniowej nocy. <br />Byłem szczęśliwy.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2002 phpBB Group, Theme by GhostNr1
Regulamin
