Forum Pisarskie podziemie Strona Główna
->
Proza
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Sprawy Administracyjne
----------------
Sprawy Administracyjne
Informator Kulturalny
Dekalog Użytkownika
Przedstaw się
Epika
Liryka
Dramat
Wydarzenia
Rozrywka
To już było
Fora
Różności
Nasza twórczość
----------------
Wiersze
Książki
Opowiadania
Dramat
Publicystyka
Inne
Archiwum
Twórczość Wydana
----------------
Poezja
Proza
Dramat
Debaty
----------------
"Poetae nascuntur, oratores fiunt"
"Laus alit artes"
"Parcere personis, dicere de vitiis"
"De omnibus dubitandum est"
Ogólne
----------------
Hyde park
Linkownia
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>memento</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Pon 13:20, 02 Lip 2007<span class="gen"> </span> Temat postu: "Minuta mądrości" Anthony de Mello</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Anthony de Mello SI <br /> <br />Minuta mądrości <br /> <br /> <br /> <br />Wydawnictwo WAM <br />Kraków 1994 <br /> <br /> <br /> <br /> <br />- Czy jest możliwe zdobycie Mądrości w ciągu jednej <br />minuty? <br />- Z pewnością - odpowiedział Mistrz. <br />- Ależ jedna minuta to chyba za mało? <br />- To pięćdziesiąt dziewięć sekund za dużo. <br />Nieco później Mistrz zwrócił się do swych zakłopotanych uczniów: <br />- Ile czasu trzeba, by spojrzeć na księżyc? <br />Po cóż więc te wszystkie lata duchowych zmagań? <br />- By otworzyć komuś oczy potrzeba niekiedy całego życia. By ujrzeć <br />- wystarczy błysk chwili. <br /> <br /> <br />Wprowadzenie <br /> <br />Pojawiający się w tych opowiastkach Mistrz nie jest kimś <br />określonym - nie jest jedną osobą. <br />Mógłby być hinduistycznym guru, rosi zenu, taoistycznym mędrcem, <br />żydowskim rabinem, chrześcijańskim mnichem czy sufijskim <br />mistykiem. Jest w równym stopniu Lao - tse i Sokratesem, co Buddą <br />i Jezusem, czy Zaratustrą i Mahometem. W jego nauce odnaleźć można <br />prawdy ważne w siódmym wieku przed Chrystusem, ale i późniejsze, <br />aż do współcześnie uznawanych. Jego mądrość przynależy zarówno do <br />Wschodu, jak i do Zachodu. Czy zresztą koniecznie trzeba <br />poszukiwać dla kogoś takiego powinowactwa w przeszłości? Historia <br />jest przecież zaledwie pamięcią zjawisk - nie dociera do <br />Rzeczywistości; jest wspomnieniem doktryn - nie karmi się <br />Milczeniem. <br />By przeczytać każdy z zamieszczonych tekstów, wystarczy minuta. <br />Możliwe, że język Mistrza wprawi cię w zakłopotanie, wyda ci się <br />zaskakujący, dziwny, irytujący, czy nawet absurdalny... <br />Tak, nie jest to książka łatwa, ale napisano ją nie po to, żeby <br />cię o czymkolwiek pouczyć, ale aby cię poruszyć - byś przejrzał. <br />Mądrości w niej zamkniętej (szukać jej możesz nie w wydrukowanych <br />słowach, nawet nie w opowiastkach, lecz raczej w duchu książki, <br />jej nastroju i atmosferze) nie można wyrazić ludzką mową. Być <br />może, jednak stanie się tak, że kiedy będziesz czytał te strony, <br />zmagając się z pełnym zagadek językiem Mistrza - spotkasz się, <br />może nawet nie zdając sobie z tego sprawy, z utajoną w książce <br />prawdą Milczącej Nauki i przebudzisz się - inny. To właśnie jest <br />prawdziwa Mądrość: zmienić się bez najmniejszego wysiłku, <br />przemienić się - wierz lub nie - jedynie przez proste stanie się <br />przytomnym rzeczywistości - przebudzenie się ku niej, które nie <br />jest słowami, ale trwa poza ich zasięgiem. <br />Jeśli ci się powiedzie i doznasz takiego właśnie przebudzenia, <br />zrozumiesz, dlaczego najlepszą mową jest ta, której się nie <br />wypowiada, najlepszym działaniem - to, którego się nie dokonuje, a <br />najdoskonalszą przemianą - której się nie zamierza. <br />Nie czytaj więcej niż jedno, dwa opowiadania za każdym razem. <br />Pozwól im żyć w tobie; daj im czas. <br /> <br />Cuda <br /> <br /> <br />Pewien człowiek przemierzył morza i lądy, by osobiście przekonać <br />się o nadzwyczajnej sławie Mistrza. <br />- Jakie cuda uczynił wasz Mistrz? - zapytał jednego z uczniów. <br />- Hm! Są cuda i cuda. <br />W twojej ojczyźnie uważa się za cud, jeśli Bóg wypełni czyjąś <br />wolę. <br />W moim kraju uważa się za cud, jeśli ktoś pełni wolę Bożą. <br /> <br /> <br />Dojrzałość <br /> <br /> <br />Do ucznia, który nieustannie oddawał się modlitwom, Mistrz <br />powiedział: <br />- Kiedy wreszcie skończysz wspierać się na Bogu i staniesz na <br />własnych nogach? <br />Uczeń był zaskoczony. <br />- Przecież to ty uczyłeś nas, by uważać Boga za Ojca! <br />- Kiedy nauczysz się, że ojciec nie jest tym, na kim możesz się <br />wspierać, lecz tym, kto wyzwala cię z twojej skłonności do <br />wspierania się na kimkolwiek? <br /> <br />Wrażliwość <br /> <br /> <br />- Jak mogę doświadczyć jedności z całym stworzeniem? <br />Słuchając - odpowiedział Mistrz. <br />- A jak powinienem słuchać? <br />- Stając się uchem, zwracającym uwagę na każdą rzecz, którą mówi <br />wszechświat. <br />W chwili, kiedy usłyszysz coś, co pochodzi od ciebie, zatrzymaj <br />się. <br /> <br />Absurd <br /> <br /> <br />Mistrz od dłuższego czasu tarł cegłę o posadzkę pokoju, w którym <br />medytował uczeń. <br />Początkowo uczeń był zadowolony, przyjmując to jako próbę swojej <br />zdolności do koncentracji. <br />Ale kiedy dźwięk stał się nie do zniesienia, nie wytrzymał i <br />wybuchnął: <br />- Co, u diabła, wyprawiasz? <br />Nie widzisz, że medytuję?! <br />- Poleruję te cegłę, aby stała się lustrem - odpowiedział Mistrz. <br />- Oszalałeś! Jak możesz z cegły zrobić lustro? <br />- Jestem szalony nie bardziej niż ty! W jaki sposób z egocentryka <br />możesz stać się człowiekiem medytującym? <br /> <br />Jasność <br /> <br /> <br />- Nie szukajcie Boga - rzekł Mistrz. - Po prostu patrzcie, a <br />wszystko się wam objawi. <br />- Ale jak mamy patrzeć? <br />- Za każdym razem, kiedy patrzycie na cokolwiek, starajcie się <br />widzieć tylko to, co jest, i nic innego. <br />Uczniowie byli wyraźnie zdezorientowani, więc Mistrz wyłożył to <br />prościej: <br />- Na przykład, kiedy spoglądacie na księżyc, starajcie się widzieć <br />jedynie księżyc i nic ponadto. <br />- A cóż innego oprócz księżyca można widzieć, kiedy się na niego <br />patrzy? <br />- Człowiek głodny mógłby zobaczyć krąg sera. <br />Zakochany - twarz ukochanej osoby. <br /> <br />Religia <br /> <br /> <br />Podróżujący gubernator zatrzymał się, by złożyć uszanowanie <br />Mistrzowi. <br />- Ważne sprawy państwowe nie pozostawiają mi czasu na długie <br />rozprawy - rzekł. <br />- Czy mógłbyś streścić istotę religii w jednym lub dwóch zdaniach, <br />dla ludzi tak zajętych jak ja? <br />- Dla dobra Waszej Wysokości gotów jestem ująć to w jednym słowie. <br />- Nie do wiary! Cóż to za niezwykłe słowo? <br />Milczenie. <br />- A jaka droga prowadzi do Milczenia? <br />Medytacja. <br />- A czym jest, jeśli mogę zapytać, medytacja? <br />- Milczeniem. <br /> <br />Duchowość <br /> <br /> <br />Chociaż był to "Dzień Milczenia" Mistrza, pewien podróżny poprosił <br />go o słowo mądrości, które byłoby mu przewodnikiem w drodze przez <br />życie. <br />Mistrz uprzejmie przystał na to, wziął kartke papieru i napisał na <br />niej jedno, jedyne słowo: " wiadomość". <br />Przybysz najwyraźniej nie wiedział, co począć. <br />- To zbyt mało. <br />Czy nie mógłbyś powiedzieć o tym czegoś więcej? Mistrz powtórnie <br />wziął papier i napisał: <br />"Świadomość, świadomość, świadomość". <br />- Ale co właściwie znaczą te słowa? - zapytał jeszcze bardziej <br />bezradny gość. <br />Mistrz wyciągnął rękę po papier i napisał: <br />"Świadomość, świadomość, świadomość znaczy świadomość". <br /> <br />Czuwanie <br /> <br /> <br />- Czy jest coś co mogę zrobić, aby stać się oświeconym? <br />- Tak niewiele, jak niewiele możesz uczynić, by rano wstało <br />słońce. <br />- Jaką więc wartość mają te wszystkie duchowe ćwiczenia, które <br />zalecasz? <br />- Dają ci pewność, że nie prześpisz chwili, w której wzejdzie <br />słońce. <br /> <br />Obecność <br /> <br /> <br />- Gdzie mogę szukać Oświecenia? <br />- Tutaj. <br />- Kiedy się ono dokona? <br />- Teraz właśnie się dokonuje. <br />- Dlaczegoż go nie doświadczam? <br />- Dlatego, że nie patrzysz. <br />- Na co powinienem patrzeć? <br />- Na nic. Po prostu patrz. <br />- W co? <br />- W cokolwiek, na czym spoczną twoje oczy. <br />- Czy muszę patrzeć w jakiś specjalny sposób? <br />- Nie. W zwykły sposób. <br />- Ależ, czy ja nie patrzę zawsze w zwykły sposób? <br />- Nie. <br />- Dlaczego nie? <br />- Dlatego że, by patrzeć, musisz tu być. <br />Przeważnie jednak jesteś gdzie indziej. <br /> <br /> <br />Głębia <br />Mistrz rzekł do człowieka interesów: <br />- Jak ryba ginie na suchym lądzie, tak i ty, gdy pochłaniają cię <br />sprawy tego świata, umierasz. <br />Ryba musi wrócić do wody - ty zaś musisz powrócić do samotności. <br />Człowieka interesów ogarnęło przerażenie. <br />- Muszę więc porzucić interesy i wycofać się do klasztoru? <br />- Ależ nie. Zajmuj się nadal swoimi sprawami, i wejdź w siebie - w <br />głąb swego serca! <br /> <br />Wnętrze <br /> <br /> <br />Uczeń prosił o słowo mądrości. <br />Mistrz rzekł: <br />- Idź, usiądź w swojej celi, a ona nauczy cię mądrości. <br />- Ależ ja nie mam żadnej celi. Nie jestem mnichem. <br />- Ależ maszją. Wejrzyj w siebie! <br /> <br />Charyzmat <br /> <br /> <br />Pewien uczeń był Żydem. <br />- Co dobrego mam czynić, aby podobać się Bogu? <br />- Skąd mam to wiedzieć? - odpowiedział Mistrz. - Twoja Biblia <br />powiada, że Abraham był gościnny i że Bóg był z nim. <br />Eliasz kochał modlitwę i Bóg był z nim. <br />Dawid rządził królestwem i z nim również był Bóg. <br />- A czy jest sposób, bym odkrył wyznaczone dla mnie zadanie? <br />- Tak. Postaraj się odkryć najgłębszą skłonność twego serca i za <br />nią podążaj. <br /> <br />Harmonia <br /> <br /> <br />Chociaż Mistrz zwykł był postępować w sposób tradycyjny, to jednak <br />nie żywił zbyt wielkiego szacunku dla sztywnych reguł i norm. <br />Pewnego razu wybuchła kłótnia między uczniem i jego córką, <br />ponieważ ojciec nalegał, by dziewczyna zastosowała się do zasad <br />swojej religii, dotyczących wyboru przyszłego męża. <br />Mistrz otwarcie opowiedział się po stronie dziewczyny. <br />Kiedy uczeń dał wyraz swemu zaskoczeniu, że święty człowiek może <br />tak postępować, Mistrz odpowiedział: <br />- Musisz zrozumieć, że życie jest jak muzyka, którą tworzą raczej <br />uczucia i instynkt, niż reguły. <br /> <br />Zrozumienie <br /> <br /> <br />- W jaki sposób mogę otrzymać tę łaske, bym nigdy nie sądzii mego <br />bliźniego? <br />Przez modlitwe. <br />- Zatem dlaczego dotychczas jej nie otrzymałem? <br />- Dlatego, że nie modliłeś się w odpowiednim miejscu. <br />Gdzie ono jest? <br />- W sercu Boga. <br />Jak mógłbym tam dotrzeć? <br />- Zrozum, że każdy kto grzeszy, nie wie, co czyni, i dlatego <br />będzie mu przebaczone. <br /> <br />Złudzenie <br /> <br /> <br />- Jak mógłbym osiągnąć życie wieczne? <br />- Życie wieczne jest teraz. <br />Wejdź w teraźniejszość. <br />- Ależ czyja nie jestem obecny w teraźniejszości? <br />Nie. <br />- Dlaczego? <br />Dlatego że nie zerwałeś z twoją przeszłością. <br />- Dlaczego miałbym się rozstawać z moją przeszłością? Nie wszystko <br />w niej było złe. <br />- Z przeszłością należy się rozstać nie dlatego, że była zła, lecz <br />dlatego, że jest martwa. <br /> <br />Proroctwo <br /> <br /> <br />Chciałbym zostać nauczycielem Prawdy. <br />- Czy jesteś gotów być wyszydzanym, lekceważonym i cierpieć głód <br />aż do czterdziestego piątego roku życia? <br />- Tak. Ale powiedz mi: co będzie, kiedy minie tych czterdzieści <br />pięć lat? <br />- Przyzwyczaisz się już do tego. <br /> <br />Postęp <br /> <br /> <br />Młody człowiek roztrwonił cały odziedziczony majątek. <br />Kiedy został bez grosza, odkrył również, jak zwykle w takich <br />wypadkach, że opuścili go przyjaciele. <br />Nie wiedząc, co dalej robić, udał się do Mistrza i zapytał go: <br />- Co się stanie ze mną? Nie mam pieniędzy ani przyjaciół. <br />- Nie martw się, synu. <br />Zapamiętaj sobie moje słowa: wszystko znów będzie dobrze. <br />W oczach młodego człowieka błysnął promień nadziei. <br />- Czy znów będę bogaty? <br />- Nie. Przyzwyczaisz się do tego, że będziesz sam i bez grosza. <br /> <br />Pragmatyzm <br /> <br /> <br />Uczennica Mistrza przygotowywała przyjęcie weselne i oznajmiła, że <br />z miłości do ubogich skłoniła rodzinę, by - wbrew zwyczajom - <br />gości ubogich posadzono na honorowym miejscu, a bogatych blisko <br />drzwi. Wpatrywała się w oczy Mistrza, oczekując jego pochwały. <br />Mistrz chwilę myślał, a potem powiedział: <br />- Moja droga, takie rozwiązanie nie byłoby zbyt szczęśliwe. <br />Nikt nie cieszyłby się na tym weselu. <br />Twoja rodzina czułaby się zakłopotana, bogaci goście obrażeni, a <br />twoi biedni - byliby głodni, czuliby się bowiem zbyt skrępowani, <br />by najeść się do syta. <br /> <br />Ignorancja <br /> <br /> <br />Młody uczeń cieszył się tak niezwykłą sławą, że zewsząd <br />przychodzili do niego uczeni, szukając rady i podziwiając jego <br />wykształcenie. <br />Kiedy gubernator rozglądał się za doradcą, udał się do Mistrza i <br />zapytał: <br />- Powiedz mi, czy to prawda, że ten młody człowiek wie tyle, ile <br />się o nim mówi? <br />- Prawdę mówiąc - odpowiedział ironicznie Mistrz - ten facet czyta <br />tyle, że nie wiem, jak mógłby znaleźć czas, aby cokolwiek <br />wiedzieć. <br /> <br />Mity <br /> <br /> <br />Mistrz uczył posługując się przypowieściami i opowiadaniami. <br />Uczniowie słuchali tego z przyjemnością, czasem jednak czuli się <br />zawiedzeni, tęskniąc za czymś głębszym. <br />Mistrz był niewzruszony. <br />Na wszystkie zarzuty odpowiadał: <br />- Drodzy moi, wciąż jeszcze nie rozumiecie, że właśnie w <br />opowiadaniu odległość między człowiekiem a Prawdą jest <br />najmniejsza. <br />Innym razem powiedział: <br />- Nie gardźcie opowiadaniem. <br />Zgubioną złotą monete można znaleźć za pomocą zwykłej świecy. <br />Najgłębszą prawdę można odsłonić za pomocą zwykłej opowieści. <br /> <br />Szczęście <br /> <br /> <br />- Potrzebuję pomocy - natychmiast - inaczej oszaleję! Mieszkamy w <br />małym pokoju - moja żona, moje dzieci i moi teściowie. Jesteśmy na <br />granicy wytrzymałości, krzyczymy i wrzeszczymy na siebie. Ten <br />pokój - to piekło! <br />- Czy obiecujesz, że spełnisz wszystko, co ci polecę - powiedział <br />Mistrz z wielką powagą. <br />- Przysięgam, że spełnię wszystko. <br />Doskonale. Ile macie zwierząt? <br />- Krowę, kozę i sześć kur. <br />- Wprowadźje wszystkie do waszego pokoju. <br />I przyjdź do mnie za tydzień. <br />Uczeń przeraził się, ale przecież obiecał być posłusznym. <br />Wprowadził zwierzęta do pokoju. <br />Wrócił po tygodniu, w stanie godnym politowania, i skarżył się: <br />- Jestem kłębkiem nerwów. Ten brud, smród i hałas! Wkrótce chyba <br />wszyscy postradamy zmysły! <br />- Wracaj do domu - powiedział Mistrz - i wyprowadź zwierzęta z <br />pokoju. <br />Człowiek pobiegł szybko do domu. Następnego dnia wrócił, <br />promieniejąc z radości. <br />- Jak cudowne jest życie! Wyprowadziliśmy zwierzęta. Nasz dom stał <br />się rajem. Co za spokój, jak czysto i ile przestrzeni mamy dla <br />siebie! <br /> <br />Medytacja <br /> <br /> <br />Uczeń zapadł w sen. Śniło mu się, że znalazł się w raju. <br />Jakież było jego zdziwienie, kiedy ujrzał tam Mistrza wraz z <br />pozostałymi uczniami. <br />Wszyscy pogrążeni byli w medytacji. <br />- Czy to właśnie jest rajska nagroda? - wykrzyknął. - Przecież <br />dokładnie to samo robiliśmy na ziemi! <br />Usłyszał głos: <br />- Głupcze! Myślisz, że ci medytujący, których widzisz są w raju? <br />Wprost przeciwnie: raj jest w tych, którzy medytują. <br /> <br />Realizm <br /> <br /> <br />Pewien szuler zwrócił się do Mistrza: <br />- Kiedy grałem wczoraj w karty, złapano mnie na oszustwie. <br />Moi partnerzy pobili mnie i wyrzucili przez okno. <br />Co radzisz mi zrobić? <br />Mistrz przeszył go spojrzeniem i odrzekł: <br />- Gdybym był na twoim miejscu, odtąd grałbym zawsze na parterze. <br />Odpowiedź ta zdumiała uczniów. Pytali: <br />- Dlaczego nie powiedziałeś mu, by przestał szachrować? <br />- Dlatego, że wiem, iż tego nie uczyni - brzmiała prosta i mądra <br />odpowiedź Mistrza. <br /> <br />Mowa <br /> <br /> <br />Uczeń upatrywał dogodnej chwili, w której mógłby powtórzyć <br />Mistrzowi zasłyszaną na targu plotkę. <br />- Zaczekaj trochę - powiedział Mistrz. - Czy to, co chciałbyś nam <br />powiedzieć, jest prawdziwe? <br />- Myślę, że nie. <br />- Może pożyteczne? <br />- Nie. <br />- A zabawne? <br />- Też nie. <br />- Dlaczego więc mielibyśmy tego słuchać? DUCHOWA ULGA PLOTKA <br />Mistrz zwykł twierdzić, że nie ma złych słów, o ile tylko używa <br />się ich w odpowiednim kontekście. <br />Kiedy powiedziano mu, że jeden z jego uczniów ma nawyk <br />przeklinania, zauważył: <br />- Wiadomo, że przekleństwo przynosi duchową ulge, kiedy nie <br />szukamy jej na modlitwie. Jeden z uczniów wyznał, że ma brzydki <br />zwyczaj powtarzania plotek. <br />Mistrz powiedział z przekąsem: <br />- Samo powtarzanie plotek nie byłoby takie złe, gdybyś nie czynił <br />tego z coraz większym mistrzostwem. <br /> <br /> <br />Ruch <br />Uczniom, którzy stale prosili o słowa mądrości, Mistrz rzekł: <br />- Mądrości nie można wyrazić w słowach. <br />Objawia się ona w działaniu. <br />Kiedy jednak ujrzał, z jakim zapałem rzucają się do pracy, <br />roześmiał się głośno i powiedział: <br />- To nie jest działanie. <br />To tylko ruszanie się. <br /> <br />Uwięzienie <br /> <br /> <br />- Jesteś tak dumny ze swojej inteligencji - zwrócił się Mistrz do <br />jednego z uczniów. <br />- Jesteś jak skazaniec, dumny, że jego więzienna cela jest taka <br />obszerna. <br /> <br />Tożsamość <br /> <br /> <br />- Jak szukać jedności z Bogiem? <br />- Im bardziej jej szukasz, tym większy stwarzasz dystans między <br />Nim a sobą. <br />- Cóż więc zrobić z tym dystansem? <br />- Przyjąć, że nie ma go. <br />- Czy to znaczy, że Bóg i ja - jesteśmy jedną rzeczą? <br />- Ani jedną, ani dwoma. <br />- Jak to możliwe? <br />- Słońce i jego światło, ocean i fale, pieśniarz i jego pieśń - <br />ani jedna rzecz, ani dwie. <br /> <br />Dyskryminacja <br /> <br /> <br />Porzucony kochanek oznajmił: <br />- Raz się sparzyłem, nie zakocham się już nigdy więcej. <br />Mistrz powiedział: <br />- Jesteś jak kot, który usiadł na gorącym piecu, sparzył się i <br />odtąd nie chce już więcej siadać na nim. <br /> <br />Bezmyślność <br /> <br /> <br />Kiedyś Mistrz zapytał uczniów: <br />- Co jest ważniejsze: mądrość czy działanie? <br />Uczniowie jednogłośnie odpowiedzieli: <br />- Oczywiście, działanie. <br />Cóż warta jest mądrość, jeśli nie wyrazi się w działaniu? <br />Mistrz odrzekł: <br />- A jaką wartość ma działanie, które pochodzi z nie oświeconego <br />serca? <br /> <br />Uwielbienie <br /> <br /> <br />Do ucznia, który okazywał przesadne uszanowanie, Mistrz <br />powiedział: <br />- Światło odbija się od ściany. <br />Dlaczego czcić ścianę? <br />Zwróć uwagę raczej na światło! <br /> <br />Uchylenie się <br /> <br /> <br />Pewien turysta, spoglądając w świątyni na portrety dawnych <br />Mistrzów, zapytał: <br />- Czy są jeszcze na ziemi jacyś Mistrzowie? <br />- Jest jeden - odpowiedział przewodnik. <br />Turysta poprosił zatem o audiencję u Mistrza i zaraz na początku <br />zapytał: <br />- Gdzie dzisiaj można spotkać wielkich Mistrzów? <br />- Wędrowcze - zawołał Mistrz. <br />- Panie - odpowiedział z szacunkiem turysta. <br />- Gdzie Ty jesteś? <br /> <br />Przeznaczenie <br /> <br /> <br />Do kobiety, która skarżyła się na swe przeznaczenie, Mistrz <br />powiedział: <br />Przecież ty sama wykuwasz swój los! <br />- Ale z pewnością nie ja jestem odpowiedzialna za to, że urodziłam <br />się kobietą, czyż nie tak? <br />- Narodzić się kobietą to nie przeznaczenie. <br />To los. Przeznaczenie polega na tym, w jaki sposób przyjmiesz swą <br />kobiecość i co z nią zrobisz. <br /> <br />Powtórne narodziny <br /> <br /> <br />- Zerwij zdecydowanie ze swoją przeszłością, a zostaniesz <br />oświecony - powiedział Mistrz. <br />- Dokonuję tego stopniowo. <br />- Stopniowo dokonuje się wzrost. <br />Oświecenie - w jednej chwili. <br />Nieco później dodał: <br />Musisz wykonać wielki skok! <br />Małymi - choćby było ich wiele - nie przeskoczysz przepaści. <br /> <br />Marzenia <br /> <br /> <br />- Kiedy zostanę oświecony? <br />- Kiedy zobaczysz - odpowiedział Mistrz. <br />- Kiedy zobacze - co? <br />- Drzewa, kwiaty, księżyc i gwiazdy. <br />- Ależ widzę je codziennie. <br />- Nie. To, co widzisz - to jedynie papierowe drzewa, papierowe <br />kwiaty, papierowy księżyc i papierowe gwiazdy. Żyjesz bowiem nie w <br />rzeczywistości, lecz w twych słowach i myślach. <br />I, jakby tego było mało, po chwili dodał uprzejmie: <br />- Żyjesz papierowym życiem i umrzesz papierową śmiercią. <br /> <br />Filozofia <br /> <br /> <br />Przed podjęciem decyzji, czy zostać jego uczniem, odwiedzający <br />Mistrza człowiek chciał uzyskać pewne zapewnienie. <br />- Czy możesz mi ukazać cel ludzkiego życia? <br />- Nie. <br />- A przynajmniej jego sens? <br />- Nie. <br />- Czy możesz mi określić naturę śmierci i życia pozagrobowego? <br />- Nie. <br />Człowiek odwiedzający oddalił się pełen pogardy. <br />Uczniowie byli zaskoczeni, że ich Mistrz wypadł tak kiepsko. <br />A on, pocieszając ich, powiedział: <br />- Na co się przyda poznanie natury i sensu życia, jeśli nigdy go <br />nie zakosztowałeś? <br />Wole, żebyście zjedli ciastko, niż długo i uczenie rozprawiali o <br />nim. <br /> <br />Szkoła <br /> <br /> <br />Człowiekowi, który go odwiedził i chciał zostać jego uczniem, <br />Mistrz powiedział: <br />- Możesz ze mną zamieszkać, ale nie staraj się iść za mną. <br />- Za kim więc mam iść? <br />- Za nikim. <br />W dniu, w którym pójdziesz za kimś, przestaniesz iść za Prawdą. <br /> <br />Ślepota <br /> <br /> <br />Czy mogę zostać twoim uczniem? <br />- Jesteś uczniem tylko dlatego, że twoje oczy są zamknięte. <br />W dniu, kiedy je otworzysz, zobaczysz, że nie istnieje nic <br />takiego, czego mógłbyś się nauczyć - czy to ode mnie, czy od <br />kogokolwiek innego. <br />- Na cóż więc jest Mistrz? <br />- Żebyś doszedł do wniosku, że nie jest ci potrzebny. <br /> <br />Pośrednictwo <br /> <br /> <br />Pewien człowiek zapytał jednego z uczniów: <br />- Po co ci Mistrz? <br />- Jeśli chce się zagrzać wode, potrzebne jest naczynie jako <br />pośrednik między ogniem i wodą - brzmiała odpowiedź. <br /> <br />Przetrwanie <br /> <br /> <br />Uczeń codziennie zadawał wciąż to samo pytanie: <br />- Jak mogę znaleźć Boga? <br />I codziennie otrzymywał wciąż tę samą tajemniczą odpowiedź: <br />Poprzez pragnienie. <br />- Ależ, czy nie pragnę Boga z całego mego serca? Dlaczego więc <br />dotychczas Go nie znalazłem? <br />Pewnego dnia Mistrz kąpał się ze swoim uczniem w rzece. Chwycił go <br />za głowę i tak długo trzymał pod wodą, że w końcu biedak zaczął <br />szamotać się rozpaczliwie, by się uwolnić. <br />Następnego dnia Mistrz sam zaczął rozmowę. <br />- Dlaczego tak się rzucałeś, kiedy trzymałem cię pod wodą? <br />- Dlatego, że rozpaczliwie szukałem powietrza. <br />- Kiedy otrzymasz łaske szukania Boga tak jak wczoraj szukałeś <br />powietrza - będzie to znak, że Go znalazłeś. <br /> <br />Zależność <br /> <br /> <br />Uczniowi, który popadł w zbyt wielką zależność od książek, Mistrz <br />rzekł: <br />Pewien człowiek poszedł na targ z listą zakupów i zgubił ją. <br />Kiedy, ku swojej wielkiej radości, odnalazł kartke, przeczytał ją <br />z wielkim podnieceniem i pilnował aż do końca zakupów. <br />A potem wyrzucił ją jako bezużyteczny kawałek papieru. <br /> <br />Ucieczka <br /> <br /> <br />Mistrz już za życia stał się legendą. Opowiadano, że pewnego razu <br />Bóg szukał jego rady: <br />- Chciałbym zabawić się z ludźmi w chowanego. Pytałem aniołów, <br />jakie jest najlepsze miejsce na kryjówkę. Jedni mówią, że głębie <br />oceanu. <br />Inni, że szczyt najwyższej góry. Jeszcze inni, że niewidoczna <br />strona tarczy księżyca lub któraś z odległych gwiazd. A co ty mi <br />radzisz? <br />Mistrz odpowiedział: <br />- Ukryj się w ludzkim sercu. <br />To ostatnie miejsce, o którym pomyślą. <br /> <br />Niestosowanie przemocy <br /> <br /> <br />Wąż pokąsał tylu mieszkańców wioski, że jedynie nieliczni odważyli <br />się pracować w polu. Świętość Mistrza była tak wielka, że <br />opowiadano, iż udało mu się oswoić węża i przekonać go, by w swoim <br />postępowaniu nie uciekał się do gwałtu. <br />Wkrótce mieszkańcy wioski zauważyli, że wąż stał się nieszkodliwy. <br />Zaczeli więc rzucać w niego kamieniami i szarpać go za ogon. <br />Pewnej nocy poturbowany wąż wśliznął się do mieszkania Mistrza, by <br />się pożalić. <br />Mistrz rzekł: <br />- Przyjacielu, przestałeś straszyć ludzi i to jest niedobre. <br />- Jak to? Przecież to ty nauczyłeś mnie postępować bez uciekania <br />się do gwałtu? <br />- Prosiłem cię jedynie, byś przestał szkodzić... a nie - żebyś <br />przestał syczeć! <br /> <br />Rozproszenie <br /> <br /> <br />Między uczniami wywiązała się zażarta polemika na temat tego, <br />które zadanie uznać za najtrudniejsze: zamknąć w Piśmie wszystko, <br />co Bóg objawił; zrozumieć to, co w Piśmie Bóg objawił, czy <br />wyjaśnić Pismo innym, zrozumiawszy go wcześniej. <br />Zapytany o to, Mistrz odpowiedział: <br />- Znam jeszcze jedno zadanie, o wiele trudniejsze niż te trzy. <br />- Cóż to takiego? <br />- Starać się, żebyście wy, cymbały, zobaczyli rzeczywistość taką, <br />jaka jest. <br /> <br />Powrót do domu <br /> <br /> <br />- Można wyróżnić trzy etapy w rozwoju życia duchowego - stwierdził <br />Mistrz. - Etap cielesny, duchowy i boski. <br />- Na czym polega etap cielesny - pytali poruszeni uczniowie. <br />- Na tym etapie widzi się drzewa jako drzewa i góry jako góry. <br />- A etap duchowy? <br />- Na tym etapie człowiek widzi rzeczy głębiej, a więc drzewa nie <br />są już drzewami, a góry nie są już górami. <br />A etap boski? <br />- Ach, to już jest Oświecenie powiedział Mistrz ironicznie <br />uśmiechając się. - Na tym etapie drzewa znów stają się drzewami, a <br />góry górami. <br /> <br />Jałowość <br /> <br /> <br />Mistrz w ogóle nie widział potrzeby wygłaszania uczonych mów. <br />Nazywał je "perłami mądrości". <br />- Dlaczego zatem pogardzasz nimi, jeśli są perłami - pytali <br />uczniowie. <br />- Czy słyszeliście kiedykolwiek, by perły mogły urosnąć, gdyby <br />posiano je na polu? - brzmiała odpowiedź. <br /> <br />Bez słów <br /> <br /> <br />- Jaki sens ma wasza nauka i wasze praktyki pobożne? <br />Czyż osioł staje się mądry przez to, że żyje w bibliotece, albo <br />czy mysz osiąga świętość przez to, że chowa się w jakimś kościele? <br />- Czegóż nam więc potrzeba? <br />- Serca. <br />- Co trzeba zrobić, by je mieć? <br />Mistrz nie chciał nic odpowiedzieć. <br />Cokolwiek by powiedział, uczyniliby to przedmiotem studiów lub <br />podstawą pobożnych praktyk. <br /> <br />Przybycie <br /> <br /> <br />- Czy ścieżka wiodąca ku oświeceniu jest trudna czy łatwa? <br />- Ani trudna, ani łatwa. <br />Dlaczego? <br />- Dlatego, że jej w ogóle nie ma. <br />Jak więc zdąża się do celu? <br />- Nie zdąża się. <br />To podróż bez pokonywania odległości. <br />Przestań podróżować, a stwierdzisz, że przybyłeś. <br /> <br />Ewolucja <br /> <br /> <br />Następnego dnia Mistrz stwierdził: <br />- Łatwiej jest, niestety, podróżować, niż zatrzymać się. <br />Uczniowie chcieli się dowiedzieć, dlaczego. <br />- Dlatego że, jak długo zdążasz do celu, możesz tkwić w <br />marzeniach. <br />Kiedy już się zatrzymasz, spotykasz się z rzeczywistością. <br />- Czy więc kiedykolwiek możemy się zmienić, nie mając przed sobą <br />żadnych celów ani marzeń, pytali zaniepokojeni uczniowie. <br />- Prawdziwa przemiana jest przemianą niezamierzoną, kiedy się jej <br />nie pragnie i nie szuka. <br />Stań wobec rzeczywistości, a nieoczekiwanie nastąpi przemiana. <br /> <br />Nieświadomość <br /> <br /> <br />- Gdzie mogę spotkać Boga? <br />- Jest właśnie przed tobą. <br />- Dlaczego więc nie udaje mi się Go zobaczyć? <br />- A dlaczego pijakowi nie udaje się zobaczyć własnego domu? <br />Nieco później Mistrz powiedział: <br />- Staraj się odkryć, co czyni cię pijanym. <br />Jeśli chcesz widzieć, musisz być trzeźwy. <br /> <br />Odpowiedzialność <br /> <br /> <br />Mistrz, wyruszył w podróż wraz z jednym ze swych uczniów. <br />Na skraju miasteczka natknęli się na gubernatora, który mylnie <br />sądząc, że przybyli, aby go pozdrowić, powiedział: <br />- Doprawdy, nie musieliście się aż tak bardzo trudzić, aby mnie <br />powitać. <br />- Wasza Wysokość się myli - rzekł uczeń. - Jesteśmy w podróży, <br />gdybyśmy jednak wiedzieli, że się spotkamy, zadalibyśmy sobie o <br />wiele więcej trudu, by Cię należycie powitać. <br />Mistrz nie rzekł ani słowa. <br />Dopiero pod wieczór zapytał: <br />- Czy musiałeś mu powiedzieć, że nie przyszliśmy, aby go powitać? <br />Czy nie zauważyłeś, jak się głupio poczuł? <br />- Ale gdybyśmy nie powiedzieli mu prawdy, czyż nie bylibyśmy winni <br />wprowadzenia go w błąd. <br />- Oczywiście, że nie - rzekł Mistrz. <br />Sam siebie wprowadziłby w błąd. <br /> <br />Ateizm <br /> <br /> <br />Ku wielkiej radości uczniów Mistrz powiedział, że chętnie <br />przyjąłby nową koszulę jako prezent urodzinowy. <br />Kupiono najlepszy materiał. <br />Wioskowy krawiec przybył, aby wziąć miarę, i obiecał, że jeśli Bóg <br />pozwoli, koszula będzie gotowa w ciągu tygodnia. <br />Po tygodniu jeden z uczniów wybrał się do krawca, Mistrz czekał <br />niecierpliwie na swą koszulę. <br />Tymczasem krawiec stwierdził: <br />- Mamy małe opóźnienie. Ale jeśli Bóg pozwoli, koszula będzie <br />gotowa jutro. <br />Następnego dnia krawiec powiadomił ucznia: <br />- Przykro mi, że robota jeszcze nie jest wykonana. Postaraj się <br />przyjść jutro i jeśli taka będzie wola Boża, koszula z pewnością <br />będzie gotowa. <br />Nazajutrz Mistrz rzekł: <br />- Zapytaj go, ile jeszcze mu to zabierze czasu, jeśli z tej sprawy <br />wyłączy Pana Boga. <br /> <br />Wyciągnięcie <br /> <br /> <br />- Dlaczego wszyscy tutaj są tak szczęśliwi, a ja nie? <br />- Dlatego, że nauczyli się widzieć dobro i piękno wszędzie - <br />odrzekł Mistrz. <br />- Dlaczego więc ja nie widzę wszędzie dobra i piękna? <br />- Dlatego, że nie możesz widzieć na zewnątrz siebie tego, czego <br />nie widzisz w sobie. <br /> <br />Pierwszeństwo <br /> <br /> <br />Legenda głosiła, że Bóg wysłał Anioła do Mistrza z następującym <br />posłaniem: <br />- Proś o milion lat życia, a będą ci udzielone lub o milion <br />milionów lat. <br />Jak długo pragniesz żyć? <br />- Osiemdziesiąt lat - odparł bez chwili wahania Mistrz. <br />Uczniowie przyjęli tę wiadomość w osłupieniu. <br />- Ależ, Mistrzu, gdybyś żył milion lat, pomyśl, ile pokoleń <br />mogłoby korzystać z twojej mądrości. <br />- Gdybym żył milion lat, ludzie nastawialiby się bardziej na <br />przedłużenie swego życia, niż na zdobywanie mądrości. <br /> <br />Łatwość <br /> <br /> <br />Człowiekowi, który w obawie przed trudem i wyrzeczeniami wahał <br />się, czy wstąpić na drogę duchowych poszukiwań, Mistrz <br />wypowiedział: <br />- Ile trudu i wyrzeczeń potrzeba, by otworzyć oczy i widzieć? <br /> <br />Zaniechanie <br /> <br /> <br />- Co muszę robić, by zostać oświeconym? <br />- Nic. <br />- Dlaczego? <br />- Dlatego, że oświecenie nie wypływa z działania... Oświecenie po <br />prostu przychodzi. <br />- Nie można go więc zdobyć? <br />- Ależ można. <br />- W jaki sposób? <br />Przez niedziałanie. <br />- A co trzeba robić, by osiągnąć taki stan? <br />- A co trzeba robić, żeby zasnąć albo żeby przebudzić się? <br /> <br />Wyrażenie <br /> <br /> <br />Był pisarzem religijnym i zainteresował się poglądami Mistrza. <br />- W jaki sposób odkrywa się Boga? <br />Mistrz odpowiedział szorstko: <br />- Czyniąc sercem czystym przez medytację w milczeniu, a nie przez <br />brudzenie papieru religijnymi wypracowaniami. <br />A zwracając się do swych pełnych erudycji uczniów, dodał w <br />kpiarskim tonie: <br />- Nie prowadzi też do Boga zagęszczanie powietrza uczonymi <br />rozmowami. <br /> <br />Odkrycie <br /> <br /> <br />- Pomóż nam znaleźć Boga. <br />- Nikt nie może wam w tym pomóc. <br />- Dlaczego? <br />- Dlatego, że nikt nie może pomóc rybie w odnalezieniu oceanu. <br /> <br />Wycofanie się <br /> <br /> <br />- Jak mogę pomóc światu? <br />- Rozumiejąc go - odrzekł Mistrz. <br />- A w jaki sposób mogę go zrozumieć? <br />- Opuszczając go. <br />Jak więc będę mógł służyć ludzkości? <br />- Rozumiejąc samego siebie. <br /> <br />Podatność <br /> <br /> <br />- Chciałbym się uczyć. <br />Czy możesz mnie uczyć? <br />- Nie przypuszczam, żebyś wiedział, jak się uczyć - zauważył <br />Mistrz. <br />- Czy możesz mnie więc nauczyć, jak się uczyć? <br />- A czy możesz się nauczyć, jak pozwolić mi, bym cię uczył? <br />Zdezorientowanym uczniom rzekł Mistrz nieco później: <br />- Uczyć można jedynie wtedy, kiedy ktoś się uczy. <br />Uczenie się jest wtedy, kiedy uczysz czegoś samego siebie. <br /> <br />Przemiana <br /> <br /> <br />Do grupy uczniów, którzy gorąco pragnęli pójść na pielgrzymkę, <br />Mistrz rzekł: <br />- Weźcie z sobą tę dynie. Jest gorzka. Nie zapomnijcie zanurzyć <br />jej we wszystkich świętych rzekach i wnieść do wszystkich <br />sanktuariów. <br />Kiedy uczniowie powrócili, owoc ugotowano i podano na stół jako <br />święty pokarm. <br />- Dziwne - powiedział złośliwie Mistrz po skosztowaniu dyni - <br />Święta woda i sanktuaria nie uczyniły jej słodką! <br /> <br />Przyczynowość <br /> <br /> <br />Kiedy Mistrz powiedział: <br />- Życie jest jak samochód - wszyscy byli zdumieni, że mógł użyć <br />tak "nowoczesnej" przenośni. <br />Czekali w milczeniu, wiedząc, że rzecz wkrótce się wyjaśni. <br />- O tak -. Odezwał się wreszcie - Można posłużyć się samochodem, <br />by wznieść się na wyżyny. <br />I znów zaległo milczenie. <br />- Ale większość ludzi kładzie się przed nim, daje się przejechać a <br />potem, zrzuca winę na samochód twierdząc, że to on spowodował <br />wypadek. <br /> <br />Przymus <br /> <br /> <br />Mistrz domagał się, by ci, którzy chcieli zostać jego uczniami, <br />traktowali swój zamiar poważnie. <br />Niemniej jednak upominał uczniów, kiedy ci przebierali miarę w <br />swych duchowych wysiłkach; Proponował radosną powagę lub poważną <br />radość - na wzór sportowca podczas zawodów lub aktora grającego <br />swoją rolę. <br />I wiele, wiele cierpliwości. <br />- Kwiaty dojrzewające przed czasem nie mają zapachu - wyjaśniał. - <br />Owoce dojrzewające przed czasem tracą swój smak. <br /> <br />Obliczenie <br /> <br /> <br />Mistrz śmiał się z tych uczniów, którzy zastanawiali się bez <br />końca, zanim zdecydowali się na cokolwiek. <br />Wyjaśniał to tak: <br />- Ci, którzy wciąż zastanawiają się, zanim uczynią jeden krok, <br />spędzą życie stojąc na jednej nodze. <br /> <br />Rewolucja <br /> <br /> <br />Wprawdzie w klasztorze obowiązywały reguły, ale Mistrz zawsze <br />przestrzegał przed tyranią prawa. <br />- Posłuszeństwo szanuje reguły - zwykł mawiać. - Miłość wie <br />jednak, kiedy można je złamać. <br /> <br />Naśladownictwo <br /> <br /> <br />Osiągnąwszy oświecenie Mistrz zaczął wieść proste życie... odkrył <br />bowiem, że bardzo mu się ono podoba. Śmiał się ze swoich uczniów, <br />kiedy również i oni zaczęli prowadzić proste życie, aby go <br />naśladować. <br />I mówił: <br />- Na co się przyda naśladowanie mojego zachowania bez zwrócenia <br />uwagi na moje uzasadnienia. <br />Albo przyjęcie moich uzasadnień bez wizji, w której mają swoje <br />źródło? <br />Zrozumieli lepiej, co chciał powiedzieć, kiedy dodał: <br />- Czy koza może stać się rabinem tylko dlatego, że rośnie jej <br />broda? <br /> <br />Osobno <br /> <br /> <br />Uczniowi, który stale szukał u niego odpowiedzi, Mistrz rzekł: - W <br />samym sobie nosisz odpowiedź na wszelkie pytania, które zadajesz. <br />Musisz tylko wiedzieć, jak jej szukać. <br />Innym razem powiedział: <br />- W krainie ducha nie możesz kroczyć w świetle cudzej lampy. <br />Chciałbyś pożyczyć mojej lampy. A ja wolałbym raczej nauczyć cię, <br />jak zrobić sobie własną. <br /> <br /> <br />Zasłona <br /> <br />Jeśli uważasz, że jestem dla ciebie autorytetem rzekł Mistrz do <br />ucznia idealisty - szkodzisz samemu sobie, ponieważ sam nie chcesz <br />spojrzeć na rzeczy. <br />Po chwili dodał uprzejmie: <br />- Szkodzisz również i mnie, ponieważ wzbraniasz się widzieć mnie <br />takim, jaki jestem. <br /> <br />Pokora <br /> <br /> <br />Do jednego z odwiedzających, który się przedstawił jako <br />"poszukiwacz Prawdy", Mistrz powiedział: <br />- Jeśli rzeczywiście szukasz Prawdy, to musisz posiadać przede <br />wszystkim jedną rzecz. <br />- Wiem. Żarliwość w dążeniu do prawdy. <br />- Nie. Chodzi o niesłabnącą gotowość do przypuszczenia, że możesz <br />się mylić. <br /> <br />Nagana <br /> <br /> <br />Mistrz, od tygodni nieprzytomny, leżał na łożu śmierci. <br />Pewnego dnia niespodziewanie otwarł oczy i zobaczył obok siebie <br />ulubionego ucznia. <br />- Nie opuściłeś nigdy mego wezgłowia? - zapytał łagodnie. <br />- Nigdy, Mistrzu. Nie mogłem. <br />- Dlaczego? <br />Dlatego, że jesteś światłem mego życia. <br />Mistrz westchnął i rzekł: <br />- Czyżbym cię aż tak oślepił, mój synu, że nadal wzbraniasz się <br />dostrzec światło w sobie? <br /> <br />Rozwój <br /> <br /> <br />Mistrz usiadł i niezwykle uważnie słuchał wywodów sławnego <br />ekonomisty przedstawiającego swoje poglądy na temat rozwoju. <br />- Czy w teorii ekonomicznej powinno się brać pod uwagę jedynie <br />rozwój? - spytał. <br />- Tak. Każdy rozwój jest dobry sam w sobie. <br />- Czy komórka rakowa nie myśli podobnie - odpowiedział Mistrz. <br /> <br />Zgoda <br /> <br /> <br />- W jaki sposób mogę stać się wielkim człowiekiem - takim jak ty? <br />- Dlaczego pragniesz być wielkim człowiekiem? - zapytał Mistrz. - <br />Być człowiekiem jest już wystarczająco wielkim osiągnięciem. <br /> <br />Przemoc <br /> <br /> <br />Mistrz zawsze uczył, że poczucie winy jest złym uczuciem. Trzeba <br />go unikać jak samego diabła: wszelkiego poczucia winy. <br />Pewnego dnia jeden z uczniów zapytał: <br />- Ale czyż nie powinniśmy nienawidzić swoich grzechów? <br />- Kiedy czujesz się winny, to nienawidzisz nie swoje grzechy, lecz <br />siebie samego. <br /> <br />Niestosowność <br /> <br /> <br />Tego dnia wszystkie pytania na zebraniu dotyczyły życia <br />pozagrobowego. <br />Mistrz uśmiechał się tylko, lecz nie odpowiedział nikomu. <br />Później, kiedy uczniowie pytali go, dlaczego nie włączył się do <br />dyskusji, Mistrz wyjaśnił: <br />- Czy nie zauważyliście, że to właśnie ci, którzy nie wiedzą, co <br />robić z obecnym życiem, tęsknią do innego, trwającego wiecznie? <br />- Jest jednak życie po śmierci czy go nie ma? - nalegał jeden z <br />uczniów. <br />- A czy jest życie przed śmiercią? <br />Oto jest pytanie! - odpowiedział zagadkowo Mistrz. <br /> <br />Wyzwanie <br /> <br /> <br />Gnuśny uczeń skarżył się, że nigdy nie doświadczył milczenia, <br />które Mistrz tak często zalecał. <br />Mistrz rzekł do niego: <br />- Milczenie nawiedza jedynie ludzi aktywnych. <br /> <br />Ideologia <br /> <br /> <br />Grupa działaczy politycznych starała się ukazać Mistrzowi, w jaki <br />sposób ich ideologia mogłaby zmienić świat. <br />Mistrz słuchał uważnie. <br />Następnego dnia powiedział: <br />- Ideologia jest dobra lub zła - w zależności od ludzi, którzy się <br />nią posługują. <br />Jeśli milion wilków zorganizowałby się w obronie sprawiedliwości, <br />czy przestanie być milionem wilków? <br /> <br />Moralność <br /> <br /> <br />Uczniowie bardzo często poświęcali wiele uwagi problemowi dobra i <br />zła oraz związanym z nim kwestiom. <br />Czasem odpowiedź była oczywista. <br />A czasem niejasna, zagmatwana. <br />Jeżeli Mistrzowi zdarzało się być podczas takich dyskusji, zwykle <br />nie brał w nich udziału. <br />Pewnego razu zadano mu pytanie: <br />- Czy jest rzeczą słuszną zabić kogoś, kto chce mnie zabić, czy <br />też nie? <br />Odpowiedział: <br />- Skąd mogę to wiedzieć? <br />Zmieszani uczniowie zapytali: <br />- Jak więc możemy odróżnić dobro od zła? <br />Mistrz rzekł: <br />- Dopóki żyjecie, bądźcie umarli dla samych siebie. Całkowicie <br />umarli. <br />Potem możecie czynić, co chcecie, i wasze działanie będzie dobre. <br /> <br />Urojenie <br /> <br /> <br />- Co jest największym wrogiem oświecenia? <br />- Strach. <br />- A skąd pochodzi strach? <br />- Ze złudzenia. <br />- A czym jest złudzenie? <br />- Myśleć, że kwiaty wokół ciebie są jadowitymi wężami. <br />W jaki sposób mogę osiągnąć oświecenie? <br />- Otwórz oczy i zobacz. <br />- Co? <br />- Że wokół ciebie nie ma żadnego węża. <br /> <br />Zdalne kierowanie <br /> <br /> <br />Do bojaźliwego ucznia, który chciał odzyskać zaufanie do samego <br />siebie, Mistrz rzekł: <br />- Szukasz pewności w oczach innych ludzi i myślisz, że na tym <br />polega zaufanie do samego siebie. <br />- Czyż nie mam liczyć się z opinią innych? <br />- Przeciwnie, bierz pod uwagę wszystko, co mówią, ale nie daj się <br />uzależnić przez to. <br />- W jaki sposób mogę się uwolnić od takiej zależności? <br />- A jak można się uwolnić od złudzenia? <br /> <br /> <br />Osaczenie <br /> <br /> <br />- W jaki sposób mogę uwolnić się od strachu? <br />- Jak możesz uwolnić się od tego, czego trzymasz się kurczowo? <br />- Chcesz przez to powiedzieć, że w rzeczywistości jestem <br />przywiązany do moich obaw? <br />Nie mogę się z tym zgodzić. <br />- Zastanów się, przed czym chroni cię twój strach, a zgodzisz się <br />ze mną. <br />I zobaczysz swoje szaleństwo. <br /> <br /> <br />Świadomość <br /> <br /> <br />- Czy zbawienie osiąga się przez działanie, czy też przez <br />medytację? <br />- Przez żadną z tych rzeczy. Zbawienie związane jest z widzeniem. <br />Z widzeniem czego? <br />- Że złota kolia, którą pragniesz nabyć, jest już na twojej szyi. <br />Że wąż, którego tak się boisz, jest tylko kawałkiem sznurka na <br />ziemi. <br /> <br />Lunatyzm <br /> <br /> <br />Dobry humor Mistrza zachęcił uczniów do zadania mu pytania: <br />- Powiedz nam - co zyskałeś dzięki Oświeceniu. Czy stałeś się <br />boski? <br />Nie. <br />- A czy stałeś się świętym? <br />- Nie. <br />- Kim więc się stałeś? <br />- Przebudzonym. <br /> <br />Oderwanie <br /> <br /> <br />Uczniów dziwił fakt, że Mistrz, żyjący tak ubogo i prosto, nie <br />potępiał swoich bogatych naśladowców. <br />- Rzadko się to zdarza, ale jest możliwe, że ktoś jest bogaty i <br />jednocześnie święty - powiedział pewnego dnia. <br />- Jak to? <br />- Kiedy pieniądze wywołują w jego sercu taki sam skutek, jak cień <br />rzucany przez bambus na tym podwórzu. <br />Uczniowie odwrócili się i zobaczyli, że cień bambusowego drzewa <br />wędrował przez podwórze, nie podnosząc ani jednego ziarenka pyłu. <br /> <br />Rozróżnienie <br /> <br /> <br />Mistrz przechadzał się z kilkoma uczniami nad brzegiem rzeki. <br />W pewnej chwili zauważył: <br />- Zobaczcie, jak ryby pluskają się, gdzie się im podoba. <br />Na pewno sprawia im to wiele radości. <br />Pewien obcy człowiek, słysząc te uwage, zagadnął: <br />- Skąd możesz wiedzieć, z czego cieszą się ryby, jeśli nie jesteś <br />jedną z nich? <br />Uczniowie wstrzymali oddech, uważali bowiem, że słowa te graniczą <br />z bezczelnością. <br />Natomiast Mistrz uśmiechnął się, wziął je bowiem za przejaw <br />nieustraszonej dociekliwości ducha. <br />Uprzejmie też odpowiedział: <br />- A ty, przyjacielu, skąd wiesz, że nie jestem rybą? <br />Przecież nie jesteś mną. <br />Uczniowie wybuchnęli śmiechem, uważając, że obcy w pełni zasłużył <br />na taką odprawe. <br />Tylko on sam pozostał pod wrażeniem jej głębi. <br />Zastanawiał się nad nią cały dzień. <br />Potem przybył do klasztoru i powiedział: <br />- Być może, że ty nie jesteś tak różny od ryby, jak myślałem. <br />Ani ja od ciebie. <br /> <br />Stworzenie <br /> <br /> <br />Mistrz był znany z tego, że trzymał z rewolucjoniistami, nawet za <br />cenę narażenia się władzom. <br />Kiedy ktoś zapytał go, dlaczego nie włączy się aktywnie w dzieło <br />rewolucji społecznej, odpowiedział takim oto zagadkowym <br />przysłowiem: <br />Trwając w spokoju i nic nie czyniąc wiosna przychodzi, i trawa <br />rośnie. <br /> <br />Perspektywa <br /> <br /> <br />Mistrz był w wyśmienitym nastroju, a ciekawość uczniów rosła. <br />Zapytali go, czy nigdy nie czuł się przygnębiony. <br />- Tak, oczywiście. Czuł się. <br />- A więc nie jest prawdą, że żył w nieustannym stanie szczęścia? - <br />nalegali dalej. <br />- Jest prawdą. <br />Chcieli więc poznać tę tajemnicę. <br />Mistrz odpowiedział: <br />- Każda rzecz jest dobra lub zła w zależności od tego, co o niej <br />myślimy - oto cały sekret. <br /> <br />Oddzielenie <br /> <br /> <br />Nauczanie Mistrza nie znajdowało uznania u władz i w końcu <br />wypędzono go z kraju. <br />Uczniom, którzy pytali go, czy nigdy nie odczuwa tęsknoty, Mistrz <br />odpowiedział: <br />- Nie. <br />- Ależ to nieludzkie, nie tęsknić za własnym domem - protestowali <br />uczniowie. <br />Na to Mistrz odrzekł: <br />- Przestajesz czuć się wygnańcem, kiedy odkrywasz, że twoim domem <br />jest wszechświat. <br /> <br />Zmiana <br /> <br /> <br />Składający wizytę historyk był pełen chęci dyskutowania. <br />- Czy, nasze wysiłki zmieniają bieg ludzkiej historii? - zapytał. <br />Oczywiście - odparł Mistrz. <br />- A czyż nasze ludzkie dokonania nie zmieniły oblicza ziemi? <br />- Z pewnością - odrzekł Mistrz. <br />- Dlaczego więc nauczasz, że ludzki wysiłek nie ma wielkiego <br />znaczenia? <br />- Dlatego że, kiedy wiatr ustaje, liście nadal opadają z drzew - <br />brzmiała odpowiedź Mistrza. <br /> <br />Rozpoznanie <br /> <br /> <br />Kiedy Mistrz zestarzał się i rozchorował, uczniowie prosili go, by <br />nie umierał. <br />Odparł im: <br />- Jeśli nie odejdę, jak będziecie mogli zobaczyć? <br />Zapytali go: <br />- A czego nie widzimy teraz, kiedy jesteś z nami? <br />Mistrz nie wyrzekł ani słowa. <br />Kiedy zbliżała się chwila śmierci, uczniowie zapytali jeszcze raz: <br />- Co zobaczymy, gdy ciebie nie będzie wśród nas? <br />Mistrz z błyskiem w oku powiedział: <br />- Wszystko, co robiłem, ograniczało się do tego, że siedziałem nad <br />brzegiem rzeki i czerpałem z niej wodę. Mam nadzieję, że po moim <br />odejściu zauważycie rzekę. <br /> <br />Spojrzenie w głąb <br />Uczniowie gorąco dyskutowali o przyczynie ludzkiego cierpienia. <br />Jedni utrzymywali, że bierze się ono z egoizmu, inni - że ze <br />złudzenia. <br />Jeszcze inni - że z niezdolności odróżnienia tego, co rzeczywiste, <br />od tego co, jedynie pozorne. <br />Zapytany o to Mistrz odpowiedział: <br />- Całe cierpienie bierze się stąd, że człowiek jest niezdolny <br />siedzieć w milczeniu i samotności. <br /> <br />Niezależność <br /> <br /> <br />Wydawało się, że Mistrz, jest zupełnie niewrażliwy na wszystko, co <br />ludzie o nim myślą. <br />Kiedy uczniowie zapytali go, w jaki sposób osiągnął tak wysoki <br />stopień wewnętrznej wolności, roześmiał się w głos i powiedział: <br />- Aż do dwudziestego roku życia nie zwracałem uwagi na to, co <br />ludzie o mnie myślą. <br />Potem przejmowałem się ogromnie tym, co pomyślą o mnie sąsiedzi i <br />bliscy. <br />I nagle pewnego dnia, już po pięćdziesiątce, stwierdziłem, że oni <br />właściwie w ogóle o mnie nie myślą. <br /> <br />Uodpornienie <br /> <br /> <br />Ku zaskoczeniu wszystkich, Mistrz z dużą rezerwą odnosii się do <br />sprawy religijnego wychowania młodzieży. <br />Poproszony o wyjaśnienie swego stanowiska, rzekł: <br />- Jeśli podacie im szczepionkę, kiedy są jeszcze młodzi, to <br />przeszkodzicie im w uchwyceniu tego, co istotne, kiedy będą już <br />dorośli. <br /> <br />Autentyczność <br /> <br /> <br />Dyplomy ani stopnie naukowe nie robiły na Mistrzu najmniejszego <br />wrażenia. <br />Patrzył na osobę, a nie na świadectwo. <br />Pewnego razu miał powiedzieć: <br />- Jeśli tylko masz uszy, by usłyszeć śpiew ptaka, nie musisz <br />patrzeć na jego listy uwierzytelniające. <br /> <br />Uprzedzenie <br /> <br /> <br />- Nic nie jest dobre lub złe - wszystko zależy od naszych myśli - <br />rzekł Mistrz. <br />Poproszony o wyjaśnienie tych słów, Mistrz powiedział: <br />- Pewien człowiek z radością w sercu zachowywał post religijny <br />przez wszystkie dni tygodnia. Jego sąsiad zmarł z wycieńczenia <br />stosując tę samą dietę. <br /> <br />Obłuda <br /> <br /> <br />Mistrz kochał zwykłych ludzi a nieufnie patrzył na tych, którzy <br />rzucali się w oczy ze swoją świętością. <br />Jednemu z uczniów, który przed zawarciem małżeństwa prosii go o <br />radę, powiedział: <br />- Pilnuj się, byś nie poślubił jakiejś świętej. <br />- Dlaczego nie? <br />- Dlatego, że to najlepszy sposób, byś zrobił z siebie męczennika <br />- odpowiedział żartobliwie Mistrz. <br /> <br />Entuzjazm <br /> <br /> <br />Kobiecie, która skarżyła się, że bogactwa nie przyniosły jej <br />szczęścia, Mistrz odpowiedział tymi słowy: <br />- Mówisz tak, jak gdyby luksus i wygoda były składnikami <br />szczęścia. <br />Moja droga, byś rzeczywiście poczuła się szczęśliwą, potrzeba ci <br />jednego, czegoś, co wzbudziłoby twój entuzjazm. <br /> <br />Totalizm <br /> <br /> <br />Mistrz wprawił uczniów w wielkie zakłopotanie, kiedy pewnego dnia <br />oświadczył jednemu z biskupów, że ludzie religijni mają naturalną <br />skłonność do okrucieństwa. <br />- Dlaczego? - zapytali uczniowie po odejściu biskupa. <br />- Dlatego, że zbyt łatwo poświęcają ludzi, by tylko osiągnąć <br />zamierzony cel - brzmiała odpowiedź Mistrza. <br /> <br />Bezinteresowność <br /> <br /> <br />Pewien wpływowy przemysłowiec zadał Mistrzowi pytanie: <br />- Czym się zajmujesz zawodowo? <br />- Niczym - odrzekł Mistrz. <br />Przemysłowiec uśmiechnął się pogardliwie. <br />- Czyż nie jest to lenistwo? <br />- Ależ nie, na miły Bóg! <br />Lenistwo, ogólnie mówiąc, jest wadą bardzo aktywnych ludzi. <br />Nieco później Mistrz powiedział do swoich uczniów: <br />- Nic nie róbcie, a wszystko dokona się przez was. Żeby nic nie <br />robić, trzeba naprawdę wiele robić. <br />Spróbujcie! <br /> <br /> <br />Mądrość <br />Mistrzowi zawsze sprawiało radość, kiedy słyszał, że ktoś uznawał <br />swoją ignorancję. <br />I twierdził: <br />- Wzrost mądrości bywa proporcjonalny do wzrostu świadomości <br />własnej ignorancji. <br />Poproszony o wytłumaczenie tych słów, rzekł: <br />- Jeśli dojdziesz do wniosku, że dziś nie jesteś tak mądry, jak ci <br />się to wczoraj zdawało, to znaczy, że dzisiaj jesteś mądrzejszy. <br /> <br />Miłość <br /> <br /> <br />- Co powinniśmy robić, by nasza miłość trwała? - pytali nowożeńcy. <br />- Kochajcie razem inne rzeczy - odpowiedział Mistrz. <br /> <br />Bogactwo <br /> <br /> <br />- W jaki sposób duchowość mogłaby pomóc człowiekowi światowemu, <br />takiemu jak ja? - zapytał człowiek interesu. <br />- Pomoże ci mieć więcej - odpowiedział Mistrz. <br />- W jaki sposób? <br />- Ucząc cię, byś pragnął mniej. <br /> <br />Szczęście <br /> <br /> <br />Makler, niepocieszony po stracie majątku, zapukał do furty <br />klasztornej w poszukiwaniu wewnętrznego pokoju. <br />Był jednak zbyt poruszony, by oddać się medytacji. <br />Kiedy odjechał, Mistrz opatrzył zdarzenie ironicznym komentarzem: <br />- Ci, którzy śpią na ziemi, nigdy nie spadają z łóżka. <br /> <br />Uniwersalizm <br /> <br /> <br />Mistrz zwykle odradzał ludziom życie w klasztorze. <br />Zwykł mówić: <br />- By korzystać z książek, nie trzeba koniecznie mieszkać w <br />bibliotece. <br />Wyrażał się nawet mocniej: <br />- Możesz czytać książki, nawet jeżeli twoja stopa nie stanęła <br />nigdy w bibliotece, i możesz oddawać się duchowości, nie wstępując <br />nawet do świątyni. <br /> <br />Przemijanie <br /> <br /> <br />Kiedy stało się rzeczą jasną, że Mistrz wkrótce umrze, uczniów <br />ogarnęło przygnębienie. <br />Uśmiechając się Mistrz powiedział: <br />- Czyż nie rozumiecie, że to właśnie śmierć nadaje piękno życiu? <br />- Nie. Wolelibyśmy - wbrew temu co mówisz, byś nigdy nie umarł. <br />- Wszystko, co naprawdę żyje - musi umrzeć. <br />Popatrzcie na kwiaty - tylko sztuczne nigdy nie umierają. <br /> <br />Przygoda <br /> <br /> <br />Mistrz mówił o życiu. <br />Opowiadał o spotkaniu z pilotem, który w czasie II wojny światowej <br />przewoził robotników z Chin do Birmy, gdzie mieli budować drogi w <br />dżungli. <br />Podróż była długa i nudna, więc robotnicy zabawiali się grą w <br />karty. <br />Ponieważ nie mieli pieniędzy, grali o życie. <br />Kto przegrał, musiał wyskoczyć z samolotu bez spadochronu! <br />- Ależ to straszne! - wykrzyknęli wstrząśnięci uczniowie. <br />- Oczywiście - rzekł Mistrz. - Za to gra była bardzo podniecająca. <br />Później, tego samego dnia, powiedział: <br />- Nigdy nie żyjesz tak w pełni jak wtedy, kiedy ryzykujesz własnym <br />życiem. <br /> <br />Śmiertelność <br /> <br /> <br />Do ucznia, który prosił o pouczenie, Mistrz powiedział: <br />- Spróbuj zrobić tak: zamknij oczy i wyobraź sobie, że ty sam i <br />wszystko, co wokół ciebie, spada z wysokiego szczytu w przepaść. <br />Za każdym razem, kiedy uczepisz się czegoś, by powstrzymać <br />spadanie, uświadom sobie, że ta rzecz również spada... <br />Uczeń spróbował i odtąd już nigdy nie był tym samym człowiekiem. <br /> <br />Wyzwolenie <br /> <br /> <br />- W jaki sposób mógłbym osiągnąć wyzwolenie? <br />- Staraj się odkryć to, co cię uwięziło - radził Mistrz. <br />Uczeń wrócił po tygodniu i oznajmił: <br />- Nic mnie nie uwięziło. <br />- Dlaczego więc chcesz być wyzwolony? W tej właśnie chwili uczeń <br />dostąpił Oświecenia i nagle stał się wolnym człowiekiem. <br /> <br />Ograniczenie <br /> <br /> <br />Mistrz odnosił się z nadzwyczajną uprzejmością do profesorów <br />uniwersytetu, którzy go odwiedzali, nigdy jednak nie odpowiadał na <br />ich pytania ani nie dawał się wciągnąć w ich teologiczne <br />spekulacje. <br />Uczniom, którzy ze zdziwieniem patrzyli na taką postawe, rzekł: <br />- Czy żabie żyjącej w studni można opowiadać o oceanie albo <br />ludziom żyjącym w świecie własnych pojęć - o sprawach boskich? <br /> <br />Zaangażowanie <br /> <br /> <br />Mistrz odnosił się życzliwie do wszystkich swoich uczniów, nie <br />ukrywał jednak szczególnej sympatii do tych, którzy żyli w świecie <br />- żonatych, kupców, rolników. Wyróżniał ich bardziej niż uczniów <br />żyjących w klasztorze. <br />Pytany o to, odpowiedział: <br />- Prowadzić życie duchowe, nie stroniąc od działalności, jest <br />czymś nieporównywalnie większym, niż prowadzić je w oderwaniu od <br />świata. <br /> <br />natura <br /> <br /> <br />Pewien wykładowca wyjaśniał, w jaki sposób drobna zaledwie część <br />olbrzymich sum, wydawanych w dzisiejszym świecie na zbrojenia, <br />mogłaby rozwiązać wszystkie materialne problemy każdego człowieka. <br />Reakcja uczniów po wykładzie była oczywista: <br />- Dlaczego ludzie są tak głupi? <br />Dlatego, że - odpowiedział uroczyście Mistrz - nauczyli się czytać <br />książki drukowane i zapomnieli sztuki czytania książek nie <br />drukowanych. <br />- Daj nam przykład nie drukowanej książki. <br />Mistrz jednak nie dał żadnego. <br />Pewnego dnia, pod wpływem nalegań uczniów, zabrał wreszcie głos: <br />- Śpiew ptaków, lot owadów - wszystko to głosi światu prawdę. <br />Trawy i kwiaty - wszystko wskazuje drogę. <br />Słuchajcie! Patrzcie! <br />Tak właśnie należy czytać! <br /> <br />Niebo <br /> <br /> <br />Mistrz zwrócił się do ucznia, który stale, nieomal obsesyjnie, <br />myślał o życiu po śmierci: <br />- Czy warto tracić nawet najmniejszą chwilę na myślenie o <br />przyszłym życiu? <br />A czyż można nie myśleć? <br />- Oczywiście. <br />W jaki sposób? <br />- Żyjąc niebem tu i teraz. <br />A gdzież jest to niebo? <br />- Właśnie tu i teraz. <br /> <br />Zaufanie <br /> <br /> <br />Mistrz często powtarzał, że świętość nie tyle jest tym, co się <br />robi, ile raczej przyzwoleniem, by coś się wydarzyło. <br />Grupie uczniów, którym trudno było to pojąć, opowiedział taką <br />historię: Żył sobie smok o jednej nodze. <br />Spotkał na drodze stonogę i zapytał ją: <br />- Jak udaje ci się pokierować tymi wszystkimi nogami? <br />Mnie udaje się tylko z jedną. <br />- Prawdę mówiąc - odpowiedziała stonoga - w ogóle nimi nie <br />kieruję. <br /> <br />Hałas <br /> <br /> <br />Każdego dnia zarzucano Mistrza pytaniami, na które odpowiadał <br />poważnie, żartobliwie, uprzejmie, stanowczo. <br />Jedna z uczennic siedziała zawsze w milczeniu podczas każdego <br />spotkania. <br />Zapytana o to, odpowiedziała: <br />- Trudno mi usłyszeć nawet jedno wypowiadane przez niego słowo. <br />Jestem zbyt roztargniona przez jego milczenie. <br /> <br />Myśl <br /> <br /> <br />- Dlaczego traktujesz myśl tak nieufnie? - zapytał filozof. - Myśl <br />jest przecież dla nas jedynym narzędziem porządkowania świata. <br />- To prawda. Myśl może jednak tak uporządkować świat, że już nie <br />będziesz zdolny po prostu go zobaczyć. <br />Nieco później Mistrz powiedział uczniom: <br />- Myśl jest zasłoną, a nie zwierciadłem. <br />Dlatego właśnie żyjecie zamknięci w osłonie z myśli, i nie <br />dochodzi do was Rzeczywistość. <br /> <br />Objawienie <br /> <br /> <br />Mnisi z pobliskiego klasztoru poprosili Mistrza o pomoc w <br />rozstrzygnięciu sporu, jaki wywiązał się między nimi. Słyszeli <br />bowiem, jak Mistrz mówił, że zna niezawodny sposób przywrócenia <br />miłości i zgody w każdej grupie. <br />Przy tej okazji Mistrz ujawnił swą tajemnicę: <br />- Za każdym razem, kiedy z kimś jesteś lub myślisz o kimś, powiedz <br />sobie: ja umieram i ta osoba również umiera, i postaraj się <br />jednocześnie doświadczyć prawdy tych słów. Jeżeli każdy z was <br />zgodzi się tak postępować, znikną urazy i zgorzknienie, i zapanuje <br />zgoda. <br />Po tych słowach odszedł. <br /> <br />Łaskawość <br /> <br /> <br />Właściciel niewielkiego sklepu przyszedł do Mistrza ogromnie <br />strapiony. Po drugiej stronie ulicy otwarto wielki magazyn, który <br />z pewnością zabierze mu dotychczasowych klientów. <br />Jego rodzina posiadała ten sklep od stu lat i stracić go teraz, <br />oznaczałoby popaść w ruinę, gdyż człowiek ten niczego innego nie <br />potrafi robić. <br />Mistrz rzekł: <br />- Jeśli boisz się właściciela magazynu, wkrótce zaczniesz go <br />nienawidzić. <br />A nienawiść stanie się przyczyną twej zguby. <br />- Cóż więc mam zrobić? - zapytał zasmucony sklepikarz. <br />- Codziennie rano stań przed swoim sklepem i pobłogosław go, <br />życząc mu powodzenia. <br />Następnie zwróć się w kierunku magazynu i uczyń to samo. <br />- Co? Mam błogosławić mojemu konkurentowi, człowiekowi, który chce <br />mnie zniszczyć? <br />- Każde udzielone mu błogosławieństwo obróci się na twoją korzyść, <br />zaś zło, którego życzysz jemu, zniszczy ciebie. <br />Po sześciu miesiącach sklepikarz wrócił z wieścią, że wprawdzie <br />musiał zamknąć sklep, tak jak się tego obawiał, ale za to zarządza <br />teraz wielkim magazynem, a jego sprawy układają się lepiej niż <br />kiedykolwiek. <br /> <br />Grzech <br /> <br /> <br />Jedno z najbardziej zaskakujących - i ulubionych zarazem - <br />powiedzeń Mistrza było: <br />"Bóg jest bliżej grzeszników niż świętych". <br />I tak to tłumaczył: <br />- Bóg w niebie prowadzi każdego, łącząc się z nim jakby nicią. <br />Kiedy ty grzeszysz - zrywasz tę nić. <br />I wtedy Bóg ją wiąże - i w ten sposób zbliża cię trochę do siebie. <br />I znów twoje grzechy zrywają nić... <br />I z każdym węzłem Bóg przyciąga cię coraz bliżej siebie. <br /> <br />Uzdrowienie <br /> <br /> <br />Mistrz zapytał kogoś, kto przyszedł do niego z prośbą o pomoc: <br />- Czy rzeczywiście pragniesz uzdrowienia? <br />- Gdybym nie pragnął go, to czy zadałbym sobie trud przyjścia do <br />ciebie? <br />- Oczywiście. Większość ludzi tak postępuje. <br />Dlaczego? <br />- Nie szukają uzdrowienia. To zbyt bolesne. <br />Szukają ulgi. <br />Do swoich uczniów Mistrz powiedział: <br />- Ludzie, którzy pragną uzdrowienia, byleby nie łączyło się ono z <br />cierpieniem, podobni są do tych, którzy opowiadają się za <br />postępem, pod warunkiem, że nie trzeba będzie dokonać żadnych <br />zmian. <br /> <br />Nauka <br /> <br /> <br />Odwiedzającemu, który twierdził, że nie musi szukać Prawdy, <br />ponieważ odnalazł ją w wierzeniach swojej religii, Mistrz <br />powiedział: <br />- Znałem studenta, który nigdy nie został matematykiem, ponieważ <br />ślepo wierzył odpowiedziom podanym na końcu podręcznika... a <br />odpowiedzi - jak na ironię - były prawidłowe. <br /> <br />Przekonanie <br /> <br /> <br />Mistrz przytoczył słowa Arystotelesa: <br />"W poszukiwaniu prawdy wydaje się rzeczą lepszą, a nawet konieczną <br />wyrzeczenie się tego, co jest nam najdroższe. <br />I zastąpił słowo "Prawda" słowem "Bóg". <br />Jeden z uczniów zwierzył mu się później : <br />- By szukać Boga, jestem gotów wyrzec się wszystkiego: bogactw, <br />przyjaciół, rodziny, ojczyzny, nawet życia. Czego jeszcze człowiek <br />może się wyrzec? <br />Mistrz odpowiedział spokojnie: <br />- Własnych przekonań co do Boga. <br />Uczeń odszedł zasmucony - zbyt był przywiązany do swoich <br />przekonań. <br />Bardziej bał się "niewiedzy" niż śmierci. <br /> <br />Zainteresowanie <br /> <br /> <br />- Czego uczy wasz Mistrz? - zapytał jeden z odwiedzających. <br />- Niczego - odpowiedział uczeń. <br />- Dlaczego więc przemawia? <br />- On jedynie wskazuje drogę nie naucza niczego. <br />Odwiedzający nie zdołał pojąć co to znaczy, dlatego uczeń chcąc <br />sprawę wyjaśnić powiedział: <br />- Gdyby Mistrz nas pouczał, uczynilibyśmy z jego nauk przedmiot <br />naszej wiary. Mistrza nie obchodzi to, w co wierzymy, jedynie <br />obchodzi go to, co widzimy. <br /> <br />Początki <br /> <br /> <br />Był to dzień urodzin jednej z uczennic. <br />- Jaki podarunek chcesz na swoje urodziny? - zapytał Mistrz. <br />- Coś, co dałoby mi Oświecenie - odpowiedziała. <br />Mistrz uśmiechnął się. <br />- Powiedz mi, moja droga, kiedy się urodziłaś - to przyszłaś na <br />świat jak gwiazda z nieba, czy przyszłaś ze śwIata, jak liść z <br />drzewa? <br />Uczennica przez cały dzień rozważała dziwne pytania Mistrza. Potem <br />nagle zobaczyła odpowiedź, i została oświecona. <br /> <br />Zdemaskowanie <br /> <br /> <br />Pewnego dnia Mistrz zapytał: <br />- Jakie jest, waszym zdaniem, najważniejsze pytanie w religii? <br />Otrzymał wiele odpowiedzi: <br />- Czy Bóg istnieje? <br />- Kim jest Bóg? <br />- Jaka droga prowadzi do Boga? <br />- Czy istnieje życie po śmierci? <br />- Nie - odparł Mistrz. - Najważniejszym pytaniem jest: Kim ja <br />jestem? <br />Uczniowie zrozumieli co miał na myśli, kiedy przypadkowo <br />podsłuchali jego rozmowę z pewnym kaznodzieją. <br />Mistrz: - Tak więc, uważasz, że kiedy umrzesz, twa dusza pójdzie <br />do nieba? <br />Kaznodzieja: - Tak. <br />Mistrz: - A twoje ciało będzie w grobie? <br />Kaznodzieja: - Tak. <br />Mistrz: - A jeśli mogę zapytać - gdzie ty będziesz? <br /> <br />Utożsamienie <br /> <br /> <br />- Chciałbym zobaczyć Boga. <br />- Właśnie teraz, w tej chwili, patrzysz na Niego - rzekł Mistrz. <br />- Dlaczego więc Go nie widzę? <br />- A dlaczego oko nie widzi siebie? - odparł Mistrz. <br />Później Mistrz wyjaśnił to w taki sposób: <br />- Prosić Boga, by objawił samego siebie, to tak jakby prosić nóż, <br />by siebie samego pokrajał, albo ząb, żeby ugryzł siebie samego. <br /> <br />Zrozumienie <br /> <br /> <br />- Każde słowo i każdy odniesiony do Boga obraz jest nie tyle <br />opisem, ile raczej zniekształceniem. <br />- Jak więc można mówić o Bogu? <br />- Milczeniem. <br />- Dlaczego zatem ty sam mówisz słowami? <br />Mistrz roześmiał się na cały głos i rzekł: <br />Moi drodzy, kiedy mówię, nie powinniście słuchać słów. Słuchajcie <br />Milczenia. <br /> <br />Znaczenie <br /> <br /> <br />Pewien podróżny zwrócił się do jednego z uczniów: <br />- Przybyłem z daleka, by posłuchać Mistrza, lecz nie znajduję w <br />jego słowach nic nadzwyczajnego. <br />- Nie słuchaj jego słów. <br />Słuchaj tego, co przekazują. <br />- Jak to zrobić? <br />- Weź jedno ze zdań wypowiadanych przez niego. Potrząśnij nim <br />dobrze, tak by opadły wszystkie słowa. To, co zostanie rozpali twe <br />serce. <br /> <br />Pustka <br /> <br /> <br />Zdarzało się, że wielu hałaśliwych przybyszów zakłócało poważnie <br />milczenie klasztoru. <br />Przeszkadzało to uczniom, ale nie Mistrzowi, który wydawał się <br />jednakowo zadowolony ze zgiełku, jak i z milczenia. <br />Pewnego dnia rzekł do protestujących uczniów: <br />Milczenie nie jest nieobecnością dźwięków, lecz nieobecnością <br />własnego "ja". <br /> <br />Służba <br /> <br /> <br />Powszechnie wiadomo było, że Mistrz przedkładał działanie nad <br />usunięcie się od świata. <br />Zawsze jednak kładł nacisk, by było to działanie "oświecone". <br />Uczniowie chcieli się dowiedzieć, co znaczy działanie "oświecone". <br />Czy znaczy to działanie "w dobrej intencji?". <br />- Ależ nie! - odpowiedział Mistrz. - Pomyślcie, z jaką dobrą <br />intencją działa małpa wyciągająca z rzeki rybę, by nie utonęła w <br />odmętach. <br /> <br />Sedno <br /> <br /> <br />- Co muszę robić by osiągnąć świętość? - zapytał pewien podróżny. <br />- Idź za twym sercem - powiedział Mistrz. <br />Spodobała się ta odpowiedź podróżnemu. <br />Zanim jednak odjechał, Mistrz szepnął mu na ucho: <br />- By pójść za swym sercem będziesz musiał być mocnym człowiekiem. <br /> <br />Świętowanie <br /> <br /> <br />- Cóż mogłaby mi dać duchowość? - zapytał Mistrza pewien <br />alkoholik. <br />- Upojenie bezalkoholowe - brzmiała odpowiedź. <br /> <br />Pozory <br /> <br /> <br />Mistrz niechętnie odnosił się do wszystkiego, co wydawało się <br />nadzwyczajne. <br />Zwykł powtarzać, że pierwiastek boski można znaleźć jedynie w <br />rzeczach i sprawach zwykłych. <br />Pewnego razu słyszano, jak mówił do ucznia, który oddawał się <br />dziwacznym praktykom ascetycznym: <br />- Świętość jest rzeczywistością pełną tajemnic - im jest większa, <br />tym mniej sieją zauważa. <br /> <br />Świętość <br /> <br /> <br />Pewnemu kaznodziei, który wciąż powtarzał: <br />- Musimy wprowadzić Boga w nasze życie Mistrz powiedział: <br />- Przecież On wciąż w nim jest. <br />Powinniśmy jedynie uświadomić to sobie. <br /> <br />Życzliwość <br /> <br /> <br />- Co mam czynić, by kochać mego bliźniego? <br />- Przestań nienawidzić samego siebie. <br />Uczeń rozmyślał nad tymi słowami długo i poważnie. <br />Po pewnym czasie powrócił i oznajmił: <br />- Ależ ja za bardzo kocham siebie. <br />Jestem egoistą i egocentrykiem. <br />W jaki sposób mogę się od tego uwolnić? <br />- Bądź serdeczny wobec samego siebie, a twoje "ja" będzie <br />zadowolone i pozwoli ci swobodnie kochać swego bliźniego. <br /> <br />Pogodzenie się <br /> <br /> <br />Pewna kobieta cierpiąca bardzo po śmierci syna, udała się do <br />Mistrza, by znaleźć u niego pociechę. <br />Mistrz słuchał cierpliwie, kiedy kobieta opowiadała mu o swoim <br />wielkim bólu. <br />Potem powiedział jej z wielką delikatnością: <br />- Moja droga, nie mogę otrzeć twoich łez. <br />Mogę jedynie nauczyć cię, jak uczynić je świętymi łzami. <br /> <br />Otwartość <br /> <br /> <br />Strapieni małżonkowie skarżyli się Mistrzowi, że ich syn porzucił <br />religijne tradycje rodziny i uważa się teraz za wolnomyśliciela. <br />Mistrz powiedział: <br />- Nie martwcie się. <br />Jeśli chłopak rzeczywiście myśli samodzielnie, niechybnie <br />powstanie Wielki Wiatr i przeniesie go znów na miejsce, do którego <br />należy. <br /> <br />Niewola <br /> <br /> <br />Mistrz zapytał pobożnego, ale pełnego lęków, przybysza: <br />- Dlaczego jesteś taki niespokojny? <br />- Boję się, że nie będę zbawiony. <br />- A czym jest zbawienie? <br />- Mokszą, wyzwoleniem, wolnością. <br />Mistrz roześmiał się na cały głos i powiedział: <br />- Tak więc jesteś zmuszony do wolności? <br />Jesteś zobowiązany do wyzwolenia? <br />W tejże chwili przybysz odprężył się i pozbył się swoich lęków raz <br />na zawsze. <br /> <br />Zubożenie <br /> <br /> <br />Kiedy pewien uczeń przybył z dalekiej krainy, Mistrz zadał mu <br />pytanie: <br />- Czego poszukujesz? <br />- Oświecenia. <br />- Przecież nosisz w sobie skarb. <br />Dlaczego szukasz go gdzie indziej? <br />- Cóż to za skarb posiadam? <br />- Pragnienie poszukiwania, które cię ogarnęło. <br />W tej samej chwili uczeń został oświecony. <br />Po latach zwykł powtarzać swym przyjaciołom: <br />- Odkryjcie wasz skarb, i cieszcie się jego bogactwami. <br /> <br />Niezależność <br /> <br /> <br />Uczniowie dążyli do Oświecenia, nie wiedzieli jednak, na czym ono <br />polega, ani jak można je zdobyć. <br />Mistrz rzekł: <br />- Zdobyć go nie można. <br />Nie można nim zawładnąć. <br />Widząc smutek w oczach uczniów Mistrz dodał: <br />- Nie bądźcie smutni. <br />Nie można też Oświecenia utracić. <br />I od tego dnia uczniowie wytrwale poszukują tego, czego nie można <br />ani zdobyć, ani utracić. <br /> <br />Słowa <br /> <br /> <br />Uczniowie wdali się w dyskusję nad jedną z sentencji Lao - tse: <br />Ci, co wiedzą - nie mówią; Ci, co mówią - nie wiedzą. <br />Kiedy nadszedł Mistrz, zapytali go, co właściwie znaczą te słowa. <br />Mistrz odpowiedział pytaniem: <br />- Kto z was zna zapach róży? <br />Znali wszyscy. <br />Wtedy powiedział im: <br />- Wyraźcie to w słowach. <br />Wszyscy umilkli. <br /> <br />Karność <br /> <br /> <br />Uczniom, którzy chcieli się dowiedzieć, jaki rodzaj medytacji <br />praktykował codziennie rano w ogrodzie, Mistrz odpowiedział: <br />- Kiedy patrzę uważnie, widzę krzew róży w pełnym rozkwicie. <br />- Dlaczego, by zobaczyć krzew róży, trzeba patrzeć uważnie? - <br />zapytali. <br />- W przeciwnym wypadku człowiek widzi nie krzew róży, lecz jego <br />wyobrażenie, które sobie wcześniej ukształtował. <br /> <br />Umiarkowanie <br /> <br /> <br />Raz po raz Mistrz starał się odwieść swych uczniów od uzależnienia <br />się od niego - to bowiem przeszkadzałoby im w żywym kontakcie ze <br />źródłem, bijącym w każdym z nich. <br />Często powtarzał: <br />- Trzy rzeczy są szkodliwe, jeśli znajdują się zbyt blisko, i <br />bezużyteczne, jeśli są zbyt daleko. <br />Najlepiej trzymać je pośrodku. Mówię o ogniu, władzy i o guru. <br /> <br />Sprzeczność <br /> <br /> <br />- Co mam czynić, by dojść do Boga? <br />- Jeśli pragniesz dojść do Boga, musisz wiedzieć o dwóch rzeczach: <br />Pierwsza - że wszelkie twoje wysiłki w tym kierunku są <br />bezużyteczne. <br />- A druga? <br />- Musisz działać tak, jak gdybyś nie wiedział o pierwszej. <br /> <br />Doświadczenie <br /> <br /> <br />Rektor sławnego uniwersytetu, przekonany o mistycznym <br />doświadczeniu Mistrza, chciał mianować go dziekanem wydziału <br />teologii. <br />Zwierzył się z tego zamiaru pierwszemu uczniowi. Uczeń powiedział: <br />- Mistrz kładzie nacisk na to, by być oświeconym, a nie - by uczyć <br />o oświeceniu. <br />- I to przeszkadzałoby mu być dziekanem wydziału teologii? <br />- Tak samo jak przeszkadzałoby słoniowi być dziekanem wydziału <br />zoologii. <br /> <br />Rozgłos <br /> <br /> <br />Tylko najbardziej przenikliwe oko mogłoby odkryć w postawie <br />Mistrza coś nadzwyczajnego. <br />Mógł odczuwać lęk i przygnębienie, jeśli okoliczności to <br />usprawiedliwiały. <br />Mógł się śmiać, płakać i złościć. <br />Lubił dobrze zjeść, nie gardził jednym czy drugim kieliszkiem. <br />Wiedziano nawet, że oglądał się za pięknymi kobietami. <br />Kiedy jakiś podróżny zaczął narzekać, że Mistrz nie jest <br />"człowiekiem świętym" jeden z uczniów z miejsca mu odpowiedział: <br />- To, że ktoś jest święty - to jedna sprawa. <br />A to, że miałby się tobie takim wydawać - to druga. <br /> <br />Bałwochwalstwo <br /> <br /> <br />Mistrz nieustannie przestrzegał uczniów przed niebezpieczeństwami <br />mogącymi kryć się w religii. <br />Lubił opowiadać historie proroka, który chodził po ulicach z <br />zapaloną pochodnią i wołał, że ma zamiar podpalić świątynię, by <br />ludzie bardziej zajmowali się Panem niż świątynią. <br />Następnie dodawał: <br />- Pewnego dnia sam poniosę zapaloną pochodnie, by podpalić zarówno <br />świątynie, jak i Pana! <br /> <br />Uprawa <br /> <br /> <br />Pewien podróżny poszukujący Boga, zapytał Mistrza: <br />- Jak odróżnię prawdziwego nauczyciela od fałszywego, gdy już <br />powrócę do swojej ojczyzny? <br />Mistrz odrzekł: <br />- Dobry nauczyciel mówi jak postępować, zły - opowiada teorie. <br />- Ale jak będę mógł odróżnić dobre postępowanie od złego? <br />- W taki sam sposób, jak rolnik odróżnia uprawę dobrą od złej. <br /> <br />Tymczasowość <br /> <br /> <br />Mistrz nie znosił osób przedłużających swój pobyt w klasztorze. <br />Wcześniej czy później każdy z uczniów mógł usłyszeć te przykre <br />słowa: <br />- Nadszedł czas, byś sobie poszedł. <br />Jeśli nie odejdziesz, Duch nie przyjdzie. <br />Jeden z uczniów, szczególnie dotknięty słowami Mistrza, chciał się <br />dowiedzieć, czym jest ów Duch. <br />Mistrz powiedział: <br />- Woda jest żywa i swobodna, gdy płynie. <br />Ty sam będziesz żywy i wolny, gdy odejdziesz. <br />Jeśli nie odejdziesz ode mnie, popadniesz w zastój i umrzesz, i <br />będziesz skalany. <br /> <br />Niedoświadczanie <br /> <br /> <br />Podczas jednej z dyskusji o doświadczaniu Boga, Mistrz powiedział: <br />- Kiedy doświadczam Boga, moje "ja" zanika. <br />Któż więc Boga doświadcza? <br />- Czyżby zatem doświadczanie Boga było niedoświadczaniem? <br />- Sprawa ma się podobnie jak ze snem - odpowiedział Mistrz. <br />Doświadczenie snu można poznać dopiero wtedy, gdy sen się <br />skończył. <br /> <br />Kryjówka <br /> <br /> <br />Pewnego razu Mistrz opowiedział historię bezcennej, starożytnej <br />wazy, za którą na publicznej licytacji zapłacono wielkie <br />pieniądze. <br />Używał jej stary włóczęga, który zakończył życie w całkowitej <br />nędzy, zupełnie nieświadom wartości wazy, do której zbierał <br />żebraczy grosz. <br />Kiedy jeden z uczniów zapytał Mistrza, co oznacza owa waza, ten <br />powiedział: <br />- Ciebie samego! <br />Poproszony o wyjaśnienie, dodał: <br />- Cała twoja uwaga skupia się na zbieraniu okruchów wiedzy z <br />książek i od nauczycieli, Byłoby lepiej, gdybyś zwrócił uwagę na <br />wazę, w które</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/bsrf/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2002 phpBB Group, Theme by GhostNr1
Regulamin
