 Wysłany: Śro 16:17, 05 Mar 2008 Temat postu: |
|
| "białe-jakże płonnych nadziei. "
"pragnąłbym, by był biały. " Są tak zbudowane te dwa wersy że na tle całego wiersza wybijają z rytmu czytania(czyt. moim "skromnym" zdaniem tam nie pasują i lepiej byłoby je ułożyć inaczej)  Reszta w porządku i sympatycznie.
Ach..., no i szósty wers od dołu- brak przecinka w odpowiednim miejscu. A także, cztery pierwsze wersy sugeruję oddzielić od reszty, później 10/11 od góry i 10/11 od dołu. |
|
| Wysłany: Sob 20:41, 01 Mar 2008 Temat postu: "Pióro mej duszy" |
|
| Piórem mej duszy spisuje myśli,
ubieram w słowa radości i smutki, przywdziewam maski, by móc odkryć serce bijące nadal, jak długo? Nie wiem. Miarowe dźwięki na korytarzu suną, od ściany do ściany, chwiejnie. Czy głos zduszony, czy głos donośny i tak każdy skończy tam, gdzie poprzednie. Po schodach, w mrok spadną, coraz głębiej, aż wreszcie cisza stłamsi krzyk bólu. Pusty korytarz znów będzie czekał, aż przyjdzie nowa fala nadziei. Na ścianach ślady, odciski dłoni, ciągną się smugi czarne i białe. Czarne pamiątką przebytych smutków, białe-jakże płonnych nadziei. Biel przejdzie w szarość, to kwestia czasu, czerń zacznie żłobić w ścianie swe wzory. Malarze życia zawsze gotowi i tylko oczy wciąż niezmienione. Piórem mej duszy spisuje myśli, atrament z serca biorę. Raz jest on czarny a raz czerwony, pragnąłbym, by był biały. Malarze życia malują ściany, korytarz staje się ciemny, a ja spisuję kolejne myśli marzenia...napiszę łzami. |
|