 Wysłany: Śro 20:31, 15 Lis 2006 Temat postu: |
|
| według mnie to najlepszy Twój wiersz. Oby tak dalej. 6 bez marudzenia. | |
| Wysłany: Pią 15:15, 10 Lis 2006 Temat postu: |
|
| a przeczytajcie teraz dwa wersy razem może zakapujecie:P | |
| Wysłany: Pią 13:36, 10 Lis 2006 Temat postu: |
|
| Oprócz wersu "Nie pędźcie do przodu, ja stałem " to wszystko jest dobrze 5 | |
| Wysłany: Pią 12:42, 10 Lis 2006 Temat postu: |
|
Dobra poprosze panią MI CO REK żeby wam to wytłumaczyła |
|
| Wysłany: Czw 23:06, 09 Lis 2006 Temat postu: |
|
twoje wyjaśnienie jest dla mnie jeszcze bardziej nie logiczne ale może po prosty jestem cieżko kapujący  ale ogolnie wiersz mi się podoba...szczeże to tytuł mnie tu zwabił |
|
| Wysłany: Śro 19:25, 08 Lis 2006 Temat postu: |
|
a nieprawda bo tak miało być nielogicznie ale zdrowo:D to miało być tak że wszyscy ufają nadziei ja też a to źle wszyscy pędzą a ja nie a to dobrze tak z polskiego na nasze:P |
|
| Wysłany: Śro 18:47, 08 Lis 2006 Temat postu: |
|
Popieram Autorkę, coś to tu nie pasuje  Powinno być własnie raczej "Nie zatrzymujcie się w miejscu, ja stałem" czy cuś takego A poza tym lux 5 |
|
| Wysłany: Śro 18:43, 08 Lis 2006 Temat postu: |
|
| "Nie ufajnie nadziei, ja zaufalem" to w porzadku. ale dalej jest "Nie pędźcie do przodu, ja stałem" - logicznie do tego pierwszego cytatu, powinno byc zamiast stalem to szedlem albo cos... tak mi sie chociaz zdaje ;] moze sie myle ;] a reszta bardzo mi sie podoba ;] 6- | |
| Wysłany: Śro 17:43, 08 Lis 2006 Temat postu: Kielich Krwi |
|
| Nie ufajcie nadziei, ja zaufałem
Odebrała mi całą chęć do życia Nie pędźcie do przodu, ja stałem W miejscu, znam już sens bycia Zraniłem serce, wyleczyłem dusze Zapomniałem skąd i kiedy przybyłem Nie odejdę stąd jeśli nie musze Tak niedawno temu powróciłem Do szklanej klatki, która zabiera Szpetne myśli zasłaniając ślepotę Beznadziejność, ona mnie wspiera Kiedy krzyczę obnażając głupotę Jesteśmy tutaj sami, ja najbardziej Nadzieja nie pozwala się obnażyć Z marzeń, ona i tak mnie znajdzie Podniesie z prochu i każe ciągle żyć W cierpieniu i rozpaczy druzgocącej Co krzyczy do mnie: walcz o nasze! Stojąc w obliczu prawdy miażdżącej Wznoszę ostatni kielich krwi za wasze Zdrowie, dziwne, kiedyś tego chciałem Nie ufajcie nadziei, ja zaufałem... |
|