 Wysłany: Śro 15:33, 01 Wrz 2010 Temat postu: Kilka wierszy o niczym szczególnym |
|
| I
Witam cię ciszą, nie słowem według spisanej sercami umowie Trzymamy się za ręce Trwamy we wzajemnej podzięce Miłość Poczęta w próżni naszych pomiętych fantazji Wznosi nas ponad normy i zakazy Pocałunek mój gorzką chwilę osłodzi ukradkowe spojrzenia, szkarłatne wargi ukojone słodyczą delikatne muśnięcie dwóch ciał Wyczuwam czerwień twych warg Ukojna melodia grana gorącym oddechem Ja –odurzona aromatycznym likierem. Ty-zbłądzony w lesie mych włosów, Szepczę twoje imię. Dobranoc. II Niebo znowu zabrało wszystkie swoje gwiazdy Przesłoniło je płytkim błękitem, lecz czystym bez skazy. A wiec budzę się rano, błękit nad miastem stoi Myśli powracają niepoukładane, z poprzedniego dnia. O rany, chyba znowu to czuję. Jakbym sięgnęła dna Obudziłam się, by przegrać to do końca. Godnie, bez wyrzeczeń Dzisiaj się spowiadam. Dziś ofiarę składam Oddaję i porzucam wszelkie me nadzieje Zapalam papierosa, dochodzę do siebie. Szalone myśli zbudziły się już z własnego snu zapomnienia Przyszły znów zaatakować, napełnić sumienia. O rany, papieros wypalił się już w ustach mych Żadne słowo już nie ułoży się w większy sensowny rym Ten natłok moich słów nie da uwolnić się Ciasno zadomowił się w oj, tej biednej głowie mej. Sumienie się otwiera, pobudza swe istnienie Zła zawsze byłam. Teraz ja pójdę w zapomnienie III Chcę bez obaw wyciągać do ciebie rękę Tak, jak kiedyś poczuć smak twych ust Trzymać cię za rękę, w tej wiecznej podzięce Wyruszyć z tobą w świat, pragnę Skoczyć za tobą w ogień chcę… Zatrzymać choć na chwilę moment ten. Tylko z tobą dalej poznawać świat Tylko z tobą upadać, by łatwiej później podnieść się. Przy tobie poczuć radość życia Pójść z tobą na koniec świata, pójść… i iść, iść, w ciągłym niedosycie… Ach. To będzie życie. Tylko powiedz mi, gdzie ukrywasz się…? IV Kolory łączą się w jedną całość Wyłania się sylwetka twej duszy Tylko rzeczywistość nam przysłania twarze Nieodgadnione. W układance życia zagubione Lecz to nie ważne dla mnie jest. Dla mnie istotnym tylko to Że choć wciąż nieodgadniony To oddalony ode mnie zaledwie o krok Zagadka twa gnębi duszę mą Jednak odkryję ją By w końcu ujrzeć twą twarz A teraz tylko pozwól mi tak trwać Choć ten jeden, ostatni raz Bez świadomości i sumienia Poddać się tej ponętnej chwili pełniej zapomnienia Niechaj me łzy niosą nas drogą ku zespoleniu A wtedy nasz obraz zawiśnie na ścianie Będzie potęgą i pojednaniem Zbudujemy własny domek z kart Z kolorowych karteczek zapisanych marzeniami A jeśli rzeczywistość zburzy go nam Pożyjemy wspomnieniami. V Pozdrowiony bądź, Lęku mój ujawniony absurdem istnienia przed ludzką niewrażliwością namnożony niezdarnością, odmienności w stosunku do nich wstydem Pozdrowiona bądź, miłościo ma najdroższa co w pocałunku ujawniona oraz troską naznaczona w mroku rolą światła Pozdrowiona bądź, ma oryginalności, odmienności o wyrazie nie-lęku przed innością Pozdrowiona bądź, świata niezwykłośc ta co przedeniowi ściezki wyznacza i tajemnice ukrywa przed nami i chowa na nami Pozdrowione badż, życiu w życiu co tchnieniem miłości swój pąk rozwija Żywot uwiązany do źródła miłości poznaje a samą checią poznania istnieje od miłości naukę funkcjonalności pobiera a świata krętą ścieżkę ma przed sobą co kroczyc przez nią bedą twory biologizmu nowopowstałego. VI spokój ogarniający nasze ciała podburzany od czasu do czasu cichymi drganiami krtani Ich tonacja wznosi się raz wyżej raz niżej - pnie się do góry trzyma na poziomie rwie w dół niczym woda w wodospadzie. Przyspiesza ciągnąc za sobą oddechy, kroki, idee ...życie Roznoszą się równomiernie niekiedy ukradkiem - w górę, do ptaków w dół - wzrastają w ziemię i trwają tak latami wprost - w uszy wnikając w nasze umysły otepiając, osłabiając czujność. Widzisz w nich uczucia czasami ich symulację |
|
