Absurd

Lenka

Ona myślała, że zaraz się obudzi, że śni zły koszmar
Lecz trwał zbyt długo… nadzieja ponoć umiera ostatnia
Lecz to nie nadzieja… stoi jak w amoku,
Obcy ludzie, obce głosy tylko pozostały wokół.
Jechała z bratem, w sercu wielka rana,
Przecież niemożliwe, że została sama.
Jeszcze tak niedawno szczęśliwi oboje,
A teraz braciszku gdzie jest życie Twoje?
Nie mogło tak zniknąć, jak znika sen,
Chcę umrzeć z Tobą, nie powinnam, wiem.
Muszę zostać z Mamą, ocierać jej łzy,
Bo radość przywrócić mógłbyś tylko Ty.
Na Twoim grobie, jak to paradoksalnie brzmi,
Zapalimy znicz,
Byś wiedząc, że pamiętamy, mógł spokojnie śnić.
Nic już nie powróci w tej samej postaci
I nic nie przyniesie ukojenia Tacie.
Wszystko będzie inne i wszystko się zmieni,
Będziemy już tylko klękać przy tej ziemi,
Gdzie teraz stoi Krzyż i innych ostrzega,
Aby ich dusza tutaj nie poległa.
Razem z Aniołami spoczywaj w pokoju
I zaznaj w Niebie błogosławionego spokoju

Akinari

Uch, zbyt emocjonalny żeby ocenić na trzeźwo. Konstrukcja jest trochę banalna chyba przez te rymy parzyste. Wiersz nie jest zły. Mogę nawet powiedzieć, że jest dobry, ale, mam nadzieje, dla Ciebie to będzie za mało.