Grabarz

wrzask_motyla

Tam daleko na polu
Siedzi zepsuty grabarz...

Sieje wino, roznosi kurz.

Pękły mu skrzyce,
przestał grać , mozaikę uczuć.

Pada słodki deszcz...
Wino rozbrzmiewa w skórze nieba...

Ranne jezioro przebudziło gwiazdy...
Wiatr powrócił zdumionym nastrojem...

Kwiaty... krzyczą w niebo głosy...
Na huśtawce uczuć , buja się me serce...

Woda nalała się do środka...
Na zimnej plaży... tam hen daleko...

Gdzie się podziała zima i drewniany wiatrak ?!
Szara kobieta..

Grabarz- wyrwany , umierający...
Ćpun ulicy marzeń...
Erotyk...

memento

Bardzo podoba mi się styl I jakkolwiek to ignorancko nie zabrzmi tylko tyle.

Hexet

Styl nie jest zły przyznaję.
Ale wiersz kupy sie nie trzyma, jest gdzieś rozbity.
Ja wiem, że poeta sam tworzy sobie interpunkcję wedle uznania, ale tu mogło się obejść bez tylu wielokropków. Kres kiedyś pisał, że młodzi twórcy ich nadużywają, podczas gdy one, używane stosunkowo nieczęsto, pozostawiają "czas" na refleksję.
Pytania do autora: O co chodzi, z ta kobietą? "Szarą kobietą"

Gość

Szara kobieta. Grabarz to osoba szukająca miłości, ale nie mogąca jej znaleźć... kocha wszystko co bure i kocha swą szarą kobietę, która też jest zimą. Grabarzowi nie jest dobrze siejąc wino i czując słodki deszcz. A ogólnie , to nie pamiętam do końca , co miałam na myśli kiedy pisałam ten wiersz, bo napisałm go pod wpływem piosenki "gymnopedie"...