Moje wiersze.

Sleepwalking · Wysłany: Sob 11:43, 24 Mar 2012 Temat postu:

A devastated landscape

A devastated landscape.

The cubes of buildings

leaning against the asphalt.

Smoke rising from the ruins

as people only now notice what has happened.

A shadowy greyness overwhelms us.

Broken TV antennas and damaged Hifi systems

stick out of the windows

and through the roofs.

The shop nearby is closed.

A snail is crawling through the aftermath,

trying to escape the ghost town.

Sleepwalking · Wysłany: Sob 11:43, 24 Mar 2012 Temat postu:

Surówka

Próbowanie surówki w gronie pań.

Długie polakierowane paznokcie

sięgające po sałatę.

Już nic się nie zmieni.

Twoje miejsce jest na talerzu,

nasze przy stole,

a surówki nie można doprawić,

jest w sam raz.

Sleepwalking · Wysłany: Sob 11:44, 24 Mar 2012 Temat postu:

Scuba diving

Scuba diving

in deep deep waters.

Darkness enveloping me

like a shroud.

I'm holding out my hands

to reach the last traces of life

and imitate the others for a while.

Sleepwalking · Wysłany: Sob 11:44, 24 Mar 2012 Temat postu:

Aplikacja

Aplikacja do nieba,

choćby na stanowisko salowej.

Pisana na mokrym od łez papierze,

gdzieś w obskurnym barze mlecznym,

na kolanie,

z papierosem w ręku.

Sleepwalking · Wysłany: Sob 11:44, 24 Mar 2012 Temat postu:

Pierścionek z oczkiem

Pierścionek z oczkiem,

coś własnego,

coś eleganckiego.

Przeźroczysta kropla unosząca się na moim palcu,

gdy przymierzam ubrania,

buszuję w słodyczach,

wyjaśniam arytmetykę.

Dołączyłam do ligi kobiet.

Może kiedyś ktoś złoży na nim pocałunek,

a on przestanie być zatopioną w metalu łzą.

Sleepwalking

Wiosna

Wróble rozbujające gałąź
do upadłej wiosny.
Ulice pijane zielenią.
Dziewczęta zanurzone w pstrości.
Powietrze docierajace jasnym kryształem do płuc.
I tylko sensu jakiegoś brak.
A może to właśnie sens?

Sleepwalking

Tworzenie

Rozwarta całogębkiem
na świat.
Ustalająca raz na zawsze
swe istnienie.
Buńczuczna.
Jak dziczyzna,
która jeszcze nie jest dziczyzną.
Nie oglądająca się na innych,
lecz burzliwie walcząca z narzuconym losem.

Sleepwalking

Jazzowy ślub

Wyszli z kosciola oblepieni nutkami,
które skakały jak nerwowe krople
deszczu po dachu, rynnach i chodniku.
Na zewnątrz czekał już obły kształt samochodu,
przypominającego czernią masyw fortepianu.
On zaprosił ją do pluszu wnętrza
śliskim gestem tanecznej dłoni,zawsze otwartej.
Pojechali odbijając się od perkusji kałuży,
zanurzeni w mglistej szarości popołudnia,
niczym w klubie pełnym papierosowego dymu.

Sleepwalking

Bielizna korygująca

Włożę w nią wszystkie swoje myśli
Aż się wygładzą
Wyrównają
Spowszednieją
Ostygną
Napnie moje ciało tak bardzo
Że na twarzy pojawi się sztuczny, naciągnięty uśmiech,
A ja upodobnię się do reszty.

siso

Wiersz biały to środek trudny,
niewdzięczny, nierozumiany;
Czy możesz nam podarować
Rytmiczny wiersz rymowany?

Klasycy z tego słynęli,
Pradawni, znalazłszy sposób
Na opiewanie pieśniami
Żywotów barwnych Herosów.

Sleepwalking

Raczej nie piszę wierszy rymowanych.

siso

Szkoda.
Bez tego nikt nie uwierzy Ci w białe.

Sleepwalking

Nie zgadzam się z opinią, że wiersz rymowany jest ostatecznym potwierdzeniem tego, że ktoś ma coś do powiedzenia.

siso

"Coś" powiedzieć można na tysiąc i jeden sposobów. Wiersz, rymowany czy biały, jest tylko jednym z nich. Jednak jego przewaga i zarazem słabość polega na tym, że musi trafić w odbiorcę swoim ładunkiem sztuki. Poeta musi umieć pokazać kunszt w operowaniu słowem. Paradoksalnie, o wiele łatwiej jest to osiągnąć w formie klasycznej, gdzie trzeba sięgnąć nie tylko do pokładów natchnienia, ale także wykazać się poprawnym językowo (choć czasami porządnie ponaciąganym) doborem sformułowań, jakością porównań, rytmiką i kto wie czym jeszcze oprócz, rzecz jasna, nieodzownej biegłości układania rymów. Paradoksalnie, rzekłem, ponieważ wiersz klasyczny jest dużo trudniej zbudować, niż wiersz biały. Biały może Ci poskładać pierwszy lepszy z brzegu przechodzień, bo nie jest to żadna sztuka. Sztuką zaś - tyle że u odbiorcy - jest wychwycić w takim tworze piękno.

Szybki przykład: kilka dni temu na Marsie wylądowała sonda (tak przynajmniej podają media). Zbudujmy coś na tej podstawie.

---
Bóg Wojny, szeroką Pustką kroczący
Przyjmuje mały pyłek, okruch wiedzy,
Oręż Nauki, niesiony chęcią.
Spotkali się, łamiąc głośną ciszę,
Świstem dysz, nie broni szczękiem.
Udało się, nie będzie (...)
Końca transmisji;
Tak szybko...
---

Można temu fragmentowi zarzucić wiele, ale nie to, że jest pozbawiony poezji. Zaraz, zaraz - jednak jest! Hmmm, a może nie...? Wymyśliłem to w mniej niż pięć minut, ale jak zechcesz ze mną o tym podyskutować, zasypię Cię gradem argumentów znanych ze szkoły z lekcji polskiego. A jednak mimo tego jest to zwykła szmira i pozostanie taką na wieki Smile

To jest właśnie słabość tego podejścia do poezji - nie wymaga wcale umiejętności, wystarczą tylko chęci pokazania swojej myśli, co potrafi każdy. I niestety, każdy potrafi to też zauważyć.

Picasso, zanim sięgnął po swe nowoczesne narzędzia, osiągnął biegłość w rysunku klasycznym Smile

Sleepwalking

To nieprawda, że wiersz biały nie wymaga wcale umiejętności. Nie chcę przez to powiedzieć, że uważam się za Miłosza, ale ja wiem, co chcę przekazać i niekoniecznie potrzebne mi są w tym celu rymy.
A każdym razie dzięki za obszerny komentarz.